Bilimsel adı “Rana sylvatica” olan bu sevimli kurbağayı diğer kurbağalardan ayıran olağanüstü bir özelliği var, kışın kendi bedenini kaskatı dondurarak, doğada hayatta kalma mücadelesi veriyor, yaratılış itibariyle verilen bu özellik, akıllara durgunluk veriyor.
Bilim adamları kurbağadaki bu özelliğin insanlar üzerindeki etkisini merak ederek araştırmaya başlasalarda, yıllardır hiç bir sonuca ulaşamamışlar ve sadece hayranlıkla her yıl gerçekleşen bu mucizeyi izlemekle yetinmişler..
Peki nasıl gerçekleşiyor bu mucize
Orman kurbağaları, koruyucu bileşik olarak glikoz kullanıyor, glikozun devreye girmesi de çok şaşırtıcı bir şekilde gerçekleşiyor, diğer hayvan türlerinde soğuğa dayanan bir böcek türü, her sonbaharda koruyucu bileşiklerini aktif eden sistem uykuya geçmeden önce otomatik olarak çalışıyor, ama orman kurbağalarında bu sistem çok daha farklı işiliyor, kış uykusu sırasında sıcaklık sıfırın altına düşmeyecekmiş gibi davranır, bu durumda kurbağayı öldürecek bir soğuk gelmeden metabolik enerjisini israf etmez, en uygun şekilde korur. Ancak soğuklar sıfırın altına düşerse , bu sefer kurbağadaki sistem kendi kendini ikaz ederek karaciğerde depo ettiği bir tür karbonhidrat olan glikojenin bozulmuş olan dengesine takviye yapılır, bu normal zamanlarda kurbağa kanındaki glikoz miktarının 60 katına çıkması demektir, böylece kurbağaya biyokimyevi bir faaliyet başlatması uyarısı verilir ve işlemler başlar… Böylece sıradışı bir şekilde bütün beden iç organlarda dahil olmak üzere donar, kalp atışı durur, nefes alıp verme biter ve ölüm uykusu başlar
Her ne kadar karışık bir işlem gibi görünse de, kurbağalar bu işlemleri hiç yorulmadan acı çekmeden Allah’ın dilemesiyle kolaylıkla yapabiliyorlar, kısacası orman kurbağaları tıbben ölüyorlar sonra yeniden diriliyorlar….
Bilim adamları kurbağadaki bu özelliğin insanlar üzerindeki etkisini merak ederek araştırmaya başlasalarda, yıllardır hiç bir sonuca ulaşamamışlar ve sadece hayranlıkla her yıl gerçekleşen bu mucizeyi izlemekle yetinmişler..
Peki nasıl gerçekleşiyor bu mucize
Orman kurbağaları, koruyucu bileşik olarak glikoz kullanıyor, glikozun devreye girmesi de çok şaşırtıcı bir şekilde gerçekleşiyor, diğer hayvan türlerinde soğuğa dayanan bir böcek türü, her sonbaharda koruyucu bileşiklerini aktif eden sistem uykuya geçmeden önce otomatik olarak çalışıyor, ama orman kurbağalarında bu sistem çok daha farklı işiliyor, kış uykusu sırasında sıcaklık sıfırın altına düşmeyecekmiş gibi davranır, bu durumda kurbağayı öldürecek bir soğuk gelmeden metabolik enerjisini israf etmez, en uygun şekilde korur. Ancak soğuklar sıfırın altına düşerse , bu sefer kurbağadaki sistem kendi kendini ikaz ederek karaciğerde depo ettiği bir tür karbonhidrat olan glikojenin bozulmuş olan dengesine takviye yapılır, bu normal zamanlarda kurbağa kanındaki glikoz miktarının 60 katına çıkması demektir, böylece kurbağaya biyokimyevi bir faaliyet başlatması uyarısı verilir ve işlemler başlar… Böylece sıradışı bir şekilde bütün beden iç organlarda dahil olmak üzere donar, kalp atışı durur, nefes alıp verme biter ve ölüm uykusu başlar
Her ne kadar karışık bir işlem gibi görünse de, kurbağalar bu işlemleri hiç yorulmadan acı çekmeden Allah’ın dilemesiyle kolaylıkla yapabiliyorlar, kısacası orman kurbağaları tıbben ölüyorlar sonra yeniden diriliyorlar….
