''Okunsun Diye Değil, Dokunsun Diye Yazılır Bazı Şeyler''

Ben, genellikle kendi derinliklerimde bile henüz tasarlanmamış eylemlerin, dudaklarımı uzatırken aklıma bile getirmediğim sözcüklerin, tamamına erdirmeyi umursamadığım hayallerin kuyusuyum.

Keşke böyle yaşanmasaydı bazı şeyler, keşke affedebilsen beni,
Keşke ben de affedebilsem…
Keşke döndürebilsek zamanı geriye.
Keşke bugünkü aklımızla yaşasak her şeyi baştan.
Nafile.
Ama yine de, gitmesen olmaz mı?
Bitmesek olmaz mı?
Sen eksikken, ben nasıl tam olurum?
Senden kalan boşluğu kimlerle doldururum?
Savaşsak, aramıza giren şeytanla olmaz mı?
Hani büyük aşklar her türlü engeli aşardı, hani gerçek dostluklar her sınavı geçerdi, hani sevgi eninde sonunda kazanırdı?
Hani hayatta hiç kirlenmeyecek değerler vardı?
Hani en büyük zaferler, en kanlı savaşların ardından kazanılırdı?
Bunların hepsi yalan mı?
Sahiden, gitmesen olmaz mı?
Bitmesek olmaz mı?
-Peki o zaman.
Senin istediğin gibi olsun.
Öyleyse Sen de “Kendine iyi bak.”

Aklım: Orası artık sana dar...
Çıkar seni içimden.

Korkma artık ben varım.!
Diyecek bir adam olmalı her mutsuz kadının yanında..

Bazı adamlar korkaktır.
Çöker diye sevdanın yüküyle omuzları, sirkelenip sığınırlar bir ayrılığa.
Kızamazsın.
Bazı adamlar çocuktur hala,
Saçlarına dokunamazsın mesela, uyurken öpebilirsin onları.
Çekinirsin.
Bazı adamlar çok gider..
Hiç gelmeden gider, hep gider.
Defalarca kez terkedilirsin bir kez bile bakmadığın yüzünü, bin kez çevirir senden.
Özlersin.
Bazı adamlar yalancıdır,
İnanmak istersin.
Her yalan, bir mermidir vurulmak istersin..
İhanet ederler, gözlerini sıkıca yumar kaybolmuş bir kız çocuğu gibi çöker kuytu bir köşeye,
Ağlarsın.
Bazı adamlar cesurdur.
Yanındayken dünyaya sövsen, saçının teline dokunamazlar bilirsin.
O sarıldıkça sana,
Güçlenirsin.
Bazı adamlar yalnızdır.
Parmaklarının arasına sıkıştırdığı bir sigarayla el sallarlar geceye,
Bir kaç duble daha içerler, hiç konuşmadan seninle.
Bir şarkı daha dinlerler, sustukları çoğalır.
Konuşamazsın.
Bir adamı çok seversin,
İçin çıkacakmış gibi seversin..
Bir kez daha görebilmek için, ölmezsin bazen.
Kutsallaşır dokunduğu tenin,
Konuştuklarını ezberlersin..
Gözlerini kaçırırsın, o hayran olduğun gözlerinden anlayacak diye.
Rakıyı aynı anda yudumlarsın onunla, maçı aynı heyecanla izlersin,
Sigarayı aynı onun gibi içersin bir zaman sonra..
Hani nefes alamıyormuş gibi kollarında.
Uyuyuşunu kazırsın aklına, uyanışını, yürüyüşünü.
Kahkalarını kulaklarına dikersin.
Kokusunun sindiği elbiselerini sahiplenirsin çoçuğun gibi.
Dokunduğu kapı kolunu, adım bastığı kaldırımı, baktığı gökyüzünü sökesin gelir yerinden.
Bir ömür bekle dese, bir ömür bekleyecekmiş gibi hissedersin.
Özlemek ne ulan, yüreğin delinir sanki yanında yoksa.
Adı kurulur, her duana..
Her niyet, her amin ona.
Yastıkların sırılsıklam uyansanda her sabaha, her günaydın yine ona.
Arkandan kuduz köpekler koşuyormuş gibi nefes nefese bıraksada seni gece yarıları bir başına,
Bir tek ona sığınırsın, yine ona..
Korkaksa; seninle korksun istersin.
Çocuksa; sen izle uyurken.
Gidecekse; senden gitsin istersin,
Yalancıysa; seni kandırsın..
Onun için ağlamak istersin, o vursun seni, ona öl.
O sarılsın sana, onunla güçlen.
Ona yenil..
O düşürsün seni isterse, ama yine o kaldırsın ayağa.
O kimsesiz hissettirsin sana, sonra o sahiplensin…
Bütün çaresizlikleri yıksa da üzerine, o çare olsun.
Yara bere içinde kalsanda, o tuz bassın yarana sonra o merhem olsun, yine kanatsın, yine acıtsın, yine o sarsın..
Bazı adamlara benzemez onlar,
Bir inanç, bir din, bir tanrı gibi kurulur göğsüne..
Şimdi bazı adamlar çok seviyor beni
Avuçları umut dolu ama dokunamıyorlar sol göğsümün içine.
Ve sen adam !
Teşekkür ederim, beni sevmemek için çok uğraştın diye.
Bağıra bağıra geliyorsun her seferinde..

Sessiz ve mükemmel bir gece. 
Ve biri eksik, biri her zaman eksik, 
biri geldiğinde bile eksik.
Öyle eksildik ki yaşarken, 
bize dokunan herkesi eksiltiyoruz. 
Yalnızlığımızla çoğalıp kalabalığımızla eksiliyoruz.
Ve öylesine kalabalık ki yalnızlığımız 
ne yana dönsek kendimize çarpıyoruz.

Öyle kadınlar vardır ki, dışarıda gördükleri dünyanın yanlış tarafında olmaktansa,
içlerinde yalnız olmayı seçerler.
Kendilerine sabırdan ve inançtan bir kale inşa ederler.
Acıyı içlerine, gözyaşlarını göz bebeklerine
ve umudu da yüreklerine hapsederler.

Ve bu kadınların,
inatçı gülümsemeleri,
iplemez tavırları
ve yüzlerinde ise hüzünlerini saklayan
kalın duvarları vardır.

"Saklamayı sevdiklerinden değil, artık sevemediklerinden."

Bir insanın kendinden kaçabileceği fikri fazlasıyla komik.
İnsanlardan kaçıp kendiyle barışabilir insan olsa olsa.
Çünkü çevren hayatının ırzına geçmekten hiçbir zaman vazgeçmeyecek kadar bencil.
Çünkü insanlar egolarını tatmin etmek için her şeyi yapabilir.
Kendinden kaçıp kurtulma fikri acınası da keza.
Mahkum olduğun bir bedene ve ruha direnmek sadece gün geçtikçe çıldırmana yardımcı olur.
Tabii bu da bir çözüm olabilir, neden olmasın.
Tercihler tercihler.
Ancak tercihlerinin sonucuna katlanman gerekir.
Seni bulunduğun konuma getiren etkenleri suçlaman hiçbir işe yaramaz.
Malum etkenlerin umursayacağı türden önemli şeyler değildir bunlar zaten.
Kendi yanlışlarını kabullenmen lazım.
Kendi güçsüzlüğünü ve dirençsizliğini fark etmen lazım.
İsteseydin yapardın.
Birtakım tercihlerin doğurduğu birtakım önemsiz sonuçlar seni sen olmaktan çıkarabilir.
Alışman lazım.
En çok kendine alışman lazım.
İnsanlardan kurtulman gerekiyorsa kurtul.
En yakınlarından, seni en yakını sananlardan, acizlerden, egoistlerden hepsinden.
Seni senden başka düşünen olmadığını biliyorsun çünkü.
Bu herkes için geçerli, kendilerini kandırmaları hiçbir şey ifade etmiyor.
Büyüdün/m.
Ve.
-Hayatınızda olmadığım hiçbir gün için özür dilemeyeceğim.

Bir daha sevdim...

**
-"Oof!.." dedi.
-"Ne oldu?" dedim .
-"Hiiç..." dedi.
-"Herseyi bırak, gel benimle" dedim.
-"Olur mu?!.." dedi.
-"Topu topu bir tabak fazla koyarız soframıza" dedim.
-"Olmaz!" dedi.
-"Neden?" dedim.
-"Aynı tabaktan yeriz..." dedi.
Bir daha Sevdim...