esmer23
Katılımcı
MUTLULUK
Nedir gerçek mutluluk?
Var mı böyle bir şey? Yoksa sanrılarımız mı yaratır mut denilen ve ne yenebilen, ne de içilebilen bu duyguyu?
Peki önemli olan hissedilmesi mi, yoksa gerçekliği midir? Yalan da olsa, hissedilen şey mutluluk veriyorsa, o yaşanan şey mutluluk mudur?
Başarı mı mutluluktur? Kariyerin doruk noktası yani. Seçilen meslekte hem maddi hem de manevi tatmine ulaşmak.
Umutsuz bir aşkın karşılığını almak mı yoksa, yılar sonra?
Kim bilir belki de bir estetik ameliyat sonrası, aynada karşılaştığımız afet-i devrandır. Kozmetik ürünlerle kapatmaya çalıştığımız fiziksel kusurlarınızın tarihe karışması yani...
Peki ya doğurganlığın mut'u? Yalnızca analara mahsus bir şölen. Bir bebek çıkartmak orta yere. Henüz var oluşumuzun mucizevi anlamını hazmedememişken, başka bir canlıya hayat vermek. Ya da bu doğuma katkıda bulunmak. Baba ve/yahut ebe olarak...
Saklambaç oynarken ebenin yumduğu duvarı sobelemek... Ebelenmemek. . Ebesi şey olmamak... Ebeden önce davranıp, sobelemek kaleyi..
Belki de kuyruklu bir Chevrolettir mutluluk. 1957 model, kırmızı, üstü açık. Hatta damalı da olabilir...
Belki de bir faytondur...
Mezuniyet balosunda giyilen kostümdür bazı zaman mutluluk. Tezgahtar, kostümü pazarlarken Prensesler gibi oldunuz, çok güzel taşıdınız bu elbiseyi" demiştir. Aldanmaktan başka seçeneğiniz yoktur. Çaresiz şenlenirsiniz. ..
Belediye başkanının verdiği tuhaf yetkiyle, kara kaplı ve kocaman bir deftere imza atmanızı salık veren memurdur kimi zaman mut elçisi. Zifaf gecesi noteri. Balayı çöpünün çatanı. Devlet tarafından atanmış çöpçatan...
En güzeli hangisidir söyleyeyim mi?
Durduk yere mutluluk uydurmaktır. Hiç sebep yokken. Ve hatta hüzne bahane bolken. Uykudan uyandığına mutlu olmak gibi mesela. Hele sevdiğinde sol yanındaysa, degme keyfe...
Ya da eski ve hüzünlü bir anıyı hatırlayıp, yaşanmışlıklara sevindirik olmak...
Demek ki neymiş?
Birletmeyin: Uykulardan şen uyanın!
İkiletmeyin: Mutluluğa bahaneler uydurun!
Üçletmeyin: Pişmanlıktan uzak durun!
Nedir gerçek mutluluk?
Var mı böyle bir şey? Yoksa sanrılarımız mı yaratır mut denilen ve ne yenebilen, ne de içilebilen bu duyguyu?
Peki önemli olan hissedilmesi mi, yoksa gerçekliği midir? Yalan da olsa, hissedilen şey mutluluk veriyorsa, o yaşanan şey mutluluk mudur?
Başarı mı mutluluktur? Kariyerin doruk noktası yani. Seçilen meslekte hem maddi hem de manevi tatmine ulaşmak.
Umutsuz bir aşkın karşılığını almak mı yoksa, yılar sonra?
Kim bilir belki de bir estetik ameliyat sonrası, aynada karşılaştığımız afet-i devrandır. Kozmetik ürünlerle kapatmaya çalıştığımız fiziksel kusurlarınızın tarihe karışması yani...
Peki ya doğurganlığın mut'u? Yalnızca analara mahsus bir şölen. Bir bebek çıkartmak orta yere. Henüz var oluşumuzun mucizevi anlamını hazmedememişken, başka bir canlıya hayat vermek. Ya da bu doğuma katkıda bulunmak. Baba ve/yahut ebe olarak...
Saklambaç oynarken ebenin yumduğu duvarı sobelemek... Ebelenmemek. . Ebesi şey olmamak... Ebeden önce davranıp, sobelemek kaleyi..
Belki de kuyruklu bir Chevrolettir mutluluk. 1957 model, kırmızı, üstü açık. Hatta damalı da olabilir...
Belki de bir faytondur...
Mezuniyet balosunda giyilen kostümdür bazı zaman mutluluk. Tezgahtar, kostümü pazarlarken Prensesler gibi oldunuz, çok güzel taşıdınız bu elbiseyi" demiştir. Aldanmaktan başka seçeneğiniz yoktur. Çaresiz şenlenirsiniz. ..
Belediye başkanının verdiği tuhaf yetkiyle, kara kaplı ve kocaman bir deftere imza atmanızı salık veren memurdur kimi zaman mut elçisi. Zifaf gecesi noteri. Balayı çöpünün çatanı. Devlet tarafından atanmış çöpçatan...
En güzeli hangisidir söyleyeyim mi?
Durduk yere mutluluk uydurmaktır. Hiç sebep yokken. Ve hatta hüzne bahane bolken. Uykudan uyandığına mutlu olmak gibi mesela. Hele sevdiğinde sol yanındaysa, degme keyfe...
Ya da eski ve hüzünlü bir anıyı hatırlayıp, yaşanmışlıklara sevindirik olmak...
Demek ki neymiş?
Birletmeyin: Uykulardan şen uyanın!
İkiletmeyin: Mutluluğa bahaneler uydurun!
Üçletmeyin: Pişmanlıktan uzak durun!
