Komşuluğu kaybettik.
Dahası komşuluktan ve komşulardanürker olduk.
Selamı, günaydını, iyi akşamları
kaybettik.
Dahası böyle dilekleri dileyenlerden ürker olduk.
Ve en acısı, insandan ürker olduk.
Gerginleştik, yabanileştik, kendimizi anlamsız bir şekilde korumaya aldık.
Neden?
Çünkü yaşama sevincini kaybettik.
Çünkü kaygılarımız, korkuya dönüştü.
Çünkü kendimizden başka kimseyle
ilgilenecek ne vaktimiz ne de enerjimiz var.
Asıl soru biz neden bu hale geldik?
Çünkü güveni kaybettik.
O kadar yalana, kandırılmaya, ihanete maruz kaldık ki güvensiz birer paronayak olduk.
Manevi alana bile güvensizlik, insanların manevi duygularının sömürülmesi ile
ortaya çıktı.
Öte yandan bu kadar maddi bağımlılık,
maneviyattan kopuş,
doğal olarak hayatımda olumsuz
yansımalara neden oldu.
Şehirleşmeyle birlikte tüketim toplumunun bir parçası olmak ve aynı
zamanda da yoksul olmak, ahlakı çürütür.
Ahlak çürüdü mü ruh çürür.
Ruh çürüdü mü, üstü örtülü birer ruh hastası olur insan.
Nerede nasıl davranacağı kestirilemez, güvenilmez insan tipi ortaya çıkar.
Böylece öfke yaygınlaşır. Öfke
Yaygınlaştığında suç oranı artar.
Madde bağımlılığı, alkol bağımlılığı artar.
Çürürsün de çürürsün, sonuçta çürümenin
dibi yok.
Sosyal devlet bu yüzden önemlidir.
Çünkü sosyal devlet toplumum ruh sağlığını korur.
Mirza Tazegül
