MUTLULUK

Eğer mutluluğu tanımıyorsan oda sana merhaba demez.Hayatın yollarında bin kez karşılaşırsan bile,ne sen onu tanırsın ne de o sana selam verir.Mutluluğu tanıyacaksın;Kim bilir,belki evin bahçesinde büyüyen çam ağacıdır.Mutluluk belki de sokağın köşesinde boy atan akasyadır.Bahçede çam yoksa,sokakta akasya salınmıyorsa o zaman da pencereden deniz de görünmüyorsa sokağa bak...
Sokakta oynayan bir çocukta mı yok ?
Varsa adı mutluluktur.Yoksa?O zaman belki de bir kedidir.Soğuk kış gününde camdan bakan bir kedi...
Soğuk kış gününde camdan bakan!
Yazan : KALE

Tesekur Abbasi

BEN ÖLDÜM GİDİŞİN KADAR​

Hiç kimsenin yüreği sen olmadı
Seni sen yapan ben olmadım
Hiç kimsenin gözleri sen olmadı
Gözümdeki hüznü bilmedi yağmurlar
Hiç kimsenin kimsesi olmadı senin kadar
Sen bile sen olamadın benim kadar
Hiç kimsenin yokluğu yok etmedi yaşamı
Yokluğunu bir ben bilirim
Hiç kimsenin uzaklığı uzak olmadı bu kadar
Evren bile sonsuz değil yokluğun kadar
Hiç kimsenin ölümü ölüm değil senin gidişin
kadar
Sen bile bilemedin ölümü ben öldüm gidişin kadar

Abidin Dino, Nazım Hikmet Ran ve eşi Vera Tulyakova, Paris’te bir otel odasında kalmaktadır. Nazım Hikmet, gecenin bir yarısı eşi Vera’ya Saman Sarısı adlı şiirini yazmaktadır. Eşi Vera uyumuştur. Nazım ve Abidin Dino, otel odalarının penceresinden Seine Nehri’ni gören çatı katındaki otel odalarının pencerelerinin başında oturmuşlardır. Abidin de bir yandan bir şeyler çizmektedir: “Abidin uçsuz bucaksız hızın renklerini döktürüyor.”

“Yüz elliye altmışın meydanlığında
suda balıkları nasıl görüp suda balıkları nasıl avlayabilirsem
öyle görüp öyle avlayabilirim kıvıl kıvıl akan vakıtları tuvalinde Abidin’in”

Nazım, Saman Sarısı adlı şiirinde eşine aşkını dile getirirken, Abidin Dino’ya şöyle der:

“Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
İşin kolayına kaçmadan ama
Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
Ne de ak örtüde elmaların
Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini
Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?”

Küsmek nedir bilir misin?
Küsmek dürüstlüktür…
Çocukçadır ve ondan dolayı Saftır.
Yalansızdır.
Küsmek ; Seni Seviyorumdur
Vazgeçememektir.
Beni anlatır Küsmek
Kızdım ama hala buradayımdır , gitmiyorumdur , gidemiyorumdur
Küsmek ; nazlanmaktır , yakın bulmaktır , benim için değerlisindir
Küsmek ; sevdiğini Söyle demektir
Hadi Anla demektir
Küsmek ; umuttur , acabaları bitirmektir , emin olmaktır
Yani, diyeceğim o ki :
Ben Sana Küstüm!

Nazım Hikmet Ran

Deniz Gezmiş idam edilir ve o günden sonra annesi Mukaddes Gezmiş çok uzun süre konuşmaz, konuşamaz...
Sürekli radyo dinler..
Radyoda Deniz'in sevdiği Türküleri dinler ve içten içe ağlar..
Yine bir gün radyo dinlerken radyoda şu Türkü vardır.
"Yüce dağ başında yanar bir ışık,
Düşmüşem derdine olmuşam aşık,
Al buğday benizli zülfü dolaşık,
dividim kalemim yazarım
öyle bir yavrunun derdi var bende"
İşte tam da o anda Mukaddes ana Türkü'ye eşlik etmeye başlar...
“Öyle bir yavrunun derdi var bende” der ve o günden sonra tekrar konuşmaya başlar...
Öyle bir yavrunun derdi var bende....
"Söyleyecek ne kadar güzel sözlerim vardı insanlara.
Bana hiç birini söyletmediler."

Nazım Hikmet Ran