Forumlar
Yeni Mesajlar
CerezExtra
EĞLENCE ↓
Şans Kurabiyesi
Renk Falınız
ÇerezRADYO
Sevgiliye Özel
ÇerezDERGİ
Hızlı Okuma Testleri
Pratik Çözümler
Yeniler
Yeni Mesajlar
Yeni ürünler
Yeni kaynaklar
Son Aktiviteler
İndir
En son incelemeler
Dükkan
Giriş
Kayıt
Yeniler
Yeni Mesajlar
Menu
Giriş
Kayıt
Uygulamayı yükle
Yükle
Forumlar
Güncel
Kişisel Gelişim
Komşular Ne Der?!
JavaScript devre dışı bırakıldı. Daha iyi bir deneyim için, devam etmeden önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Konuya cevap yaz
Mesaj
<blockquote data-quote="r0se" data-source="post: 899352" data-attributes="member: 115080"><p>“‘Komşular ne der?!’ Aslında bu bir soru değil; SORUN… İsteklerimizin önünde duran farazi engeller yaratmışız. Kim bu komşular? Birisi çıkıp söylesin; “benim komşum beni kısıtlıyor” diye. Hayır öyle bir şey yok. Komşular sensin! Başka kimse yok! Kendine bir “ikilik” yaratmışsın, dışsal bir koruyucu faktör. Kendi korkularına hayat vermişsin; kendi hayatından alarak…” Tayfun Topaloğlu’nun yepyeni yazısı “Komşular Ne Der?!”, sizleri kendinizle yüzleştiriyor…</p><p></p><p></p><p></p><p>Dikkat ettiniz mi? Türkiye’de insanlar hiç gülmüyor; sokaklarda, evlerde, işyerlerinde… Peki neden? Nedenini söyleyeyim. Çünkü insanlar tatminkar bir hayat sürmüyorlar. Bunun birkaç nedeni var. Öncelikle işlerinden mutlu değiller, para için çalışıyorlar. Dolayısıyla kazandıkları parayla sonrasında mutluluk satın almaya uğraşıyorlar. Neden olmasın? Makul bir seçenek… Ama kaçırılmaması gereken bir nokta var. Onlara sunulan mutluluk bir illüzyon! Televizyondaki gösterişli hayatları istiyor insanlar. Bununla mutlu olacaklarını düşünüyorlar. Bilmiyorlar ki, o gerçek değil! İstekler illüzyona bulanmış, kirli…Türk insanının gözü, komşusunun tavuğunda. Türk insanı elindekini değil, kendisinde olmayanı istiyor. Hatta ihtiyacı olmasa bile… Bu öylesine bir kıskançlık ki, kendi başını derde soktuğunun farkında bile değil. Kaynakları yetmiyor, kazandığı para yetmiyor. Başkasını suçluyor, işvereni suçluyor… Çünkü ona komşusundaki lazım.</p><p>“Komşular ne der?” Aslında bu bir soru değil; SORUN… İsteklerimizin önünde duran farazi engeller yaratmışız. Kim bu komşular? Birisi çıkıp söylesin, “benim komşum beni kısıtlıyor” diye. Hayır öyle bir şey yok. Komşular ‘sen’sin! Başka kimse yok! Kendine bir “ikilik” yaratmışsın, dışsal bir koruyucu faktör. Kendi korkularına hayat vermişsin; kendi hayatından alarak…</p><p></p><p>“Trafik Canavarı” saçmalığından öğrenmemiz gereken bir şey var. Türkiye gibi korku kültürünün yoğun şekilde işlendiği ülkelerde bir “Metafor” yaratmak adettendir. Bu öyle bir şey olmalıdır ki, o şeyi rahatlıkla suçlayabilelim, sorumluluğu üstümüzden atalım ve dahası ondan çok korkalım. İşte “Komşular” da buna benziyor. Ama bu bir reklam kampanyası değil, beynimizin içinde duran bir virüs. Hepimiz kaptık bu virüsü; kimimizi fena sardı, çok azımız ise kurtardı kendini… Malesef ki Türk toplumunda büyük bir değerler erezyonu yaşanıyor. Bu komşuculuk meselesi de bunun bir sonucu olarak anlam kaymasına uğradı. O eski komşular yok artık. Öldü onlar.</p><p></p><p>Osho “Mutlu olmak en büyük cesarettir” der. “…Aslında insanlar mutsuz olmaktan mutludurlar.” Haklı! Çünkü mutluluk çaba sarfedilmesi gereken bir şeydir. Mutluluğu haketmek gerekir… Komşular ne mi der? Komşuların bir şey dediği falan yok! Bu yalanı kendinize söylemeyi bırakın artık! Hatta komşunuzu da rahat bırakın. Elinizdeki güzel şeylere odaklanın, sahip olduğunuz ve olacağınız değerli şeylere…</p><p></p><p><em>Tayfun Topaloğlu</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="r0se, post: 899352, member: 115080"] “‘Komşular ne der?!’ Aslında bu bir soru değil; SORUN… İsteklerimizin önünde duran farazi engeller yaratmışız. Kim bu komşular? Birisi çıkıp söylesin; “benim komşum beni kısıtlıyor” diye. Hayır öyle bir şey yok. Komşular sensin! Başka kimse yok! Kendine bir “ikilik” yaratmışsın, dışsal bir koruyucu faktör. Kendi korkularına hayat vermişsin; kendi hayatından alarak…” Tayfun Topaloğlu’nun yepyeni yazısı “Komşular Ne Der?!”, sizleri kendinizle yüzleştiriyor… Dikkat ettiniz mi? Türkiye’de insanlar hiç gülmüyor; sokaklarda, evlerde, işyerlerinde… Peki neden? Nedenini söyleyeyim. Çünkü insanlar tatminkar bir hayat sürmüyorlar. Bunun birkaç nedeni var. Öncelikle işlerinden mutlu değiller, para için çalışıyorlar. Dolayısıyla kazandıkları parayla sonrasında mutluluk satın almaya uğraşıyorlar. Neden olmasın? Makul bir seçenek… Ama kaçırılmaması gereken bir nokta var. Onlara sunulan mutluluk bir illüzyon! Televizyondaki gösterişli hayatları istiyor insanlar. Bununla mutlu olacaklarını düşünüyorlar. Bilmiyorlar ki, o gerçek değil! İstekler illüzyona bulanmış, kirli…Türk insanının gözü, komşusunun tavuğunda. Türk insanı elindekini değil, kendisinde olmayanı istiyor. Hatta ihtiyacı olmasa bile… Bu öylesine bir kıskançlık ki, kendi başını derde soktuğunun farkında bile değil. Kaynakları yetmiyor, kazandığı para yetmiyor. Başkasını suçluyor, işvereni suçluyor… Çünkü ona komşusundaki lazım. “Komşular ne der?” Aslında bu bir soru değil; SORUN… İsteklerimizin önünde duran farazi engeller yaratmışız. Kim bu komşular? Birisi çıkıp söylesin, “benim komşum beni kısıtlıyor” diye. Hayır öyle bir şey yok. Komşular ‘sen’sin! Başka kimse yok! Kendine bir “ikilik” yaratmışsın, dışsal bir koruyucu faktör. Kendi korkularına hayat vermişsin; kendi hayatından alarak… “Trafik Canavarı” saçmalığından öğrenmemiz gereken bir şey var. Türkiye gibi korku kültürünün yoğun şekilde işlendiği ülkelerde bir “Metafor” yaratmak adettendir. Bu öyle bir şey olmalıdır ki, o şeyi rahatlıkla suçlayabilelim, sorumluluğu üstümüzden atalım ve dahası ondan çok korkalım. İşte “Komşular” da buna benziyor. Ama bu bir reklam kampanyası değil, beynimizin içinde duran bir virüs. Hepimiz kaptık bu virüsü; kimimizi fena sardı, çok azımız ise kurtardı kendini… Malesef ki Türk toplumunda büyük bir değerler erezyonu yaşanıyor. Bu komşuculuk meselesi de bunun bir sonucu olarak anlam kaymasına uğradı. O eski komşular yok artık. Öldü onlar. Osho “Mutlu olmak en büyük cesarettir” der. “…Aslında insanlar mutsuz olmaktan mutludurlar.” Haklı! Çünkü mutluluk çaba sarfedilmesi gereken bir şeydir. Mutluluğu haketmek gerekir… Komşular ne mi der? Komşuların bir şey dediği falan yok! Bu yalanı kendinize söylemeyi bırakın artık! Hatta komşunuzu da rahat bırakın. Elinizdeki güzel şeylere odaklanın, sahip olduğunuz ve olacağınız değerli şeylere… [I]Tayfun Topaloğlu[/I] [/QUOTE]
Alıntıları ekle...
İsim
Spam kontrolü
En iyi yönetim şekli?
Cevapla
Forumlar
Güncel
Kişisel Gelişim
Komşular Ne Der?!
Top