Yeni evli bir cift vardi. Evliliklerinin daha ilk aylarinda, bu isin hic de hayal ettikleri gibi olmadigini anlayivermislerdi. Aslinda birbirlerini sevmiyor degillerdi. Son zamanlarda o kadar sık olmasa da, evlenmeden önce sık sık birbirlerini cok sevdiklerine dair ne kadar da dil dökmüslerdi. Ama simdilerde, kücük bir soz, ufak bir hadise aralarinda orta capli bir kavganin cikmasina yetiyordu. Bir aksam oturup, iliskilerini gozden gecirmeye karar verdiler. Herikisi de, bosanmayi istememekle beraber, islerin böyle gitmeyeceginin farkindaydilar. Erkek, "Aklima bir fikir geldi" dedi. "Bahceye bir agac dikelim ve eger bu agac uc ay icinde kurursa bosanalim. Kurumaz da buyurse bunu bir daha aklimizdan gecirmeyelim. Bu süre içinde de ayri ayri odalarda kalalim." Bu ilginc fikir haniminin da hosuna gitti. Ertesi gun gidip bir meyve fidani aldilar ve birlikte bahçeye diktiler. Aradan bir ay gecti. Bir gece bahcede karsilastilar. Her ikisinin de elinde içi su dolu birer bidon vardi...
evet aslında doğru elimizdekinin kıymetini hep kaybedince anlıyoruz.çok güzel anlamlı bir paylaşım tşkler.
