Kara Kedi

KARA KEDİ

Kara Kedi kapkaraydı.

Bir gün Kara Kedi'nin yavrusu oldu.

Ama onun rengi bembeyazdı.

Kara Kedi Tekir'e gitti.

-Bu beyaz kedi benim yavrum, dedi.

Tekir ona inanmadı. Gülerek

-Senin yavrun böyle beyaz olamaz, dedi.

Kara Kedi çok üzüldü.

Yolda Karabaş'a rastladı.

-Bu beyaz kedi benim yavrum. Onu çok seviyorum, dedi.

Karabaş

-Sen kimi kandırıyorsun? Haydi git buradan! diye onu azarladı.

Zavallı Kara Kedi ağlamaya başladı. Yavrusuna dönerek

- Senden utanıyorum! dedi.

Dönüşte bir tavşana rastladılar. Tavşan kar gibi beyazdı. Kara Kedi'ye

- Neden ağlıyorsun? diye sordu.

Kara Kedi olanları tavşana anlattı.

Tavşan Kara Kedi'ye "Gel benimle" dedi.

Kara Kedi ile beyaz yavrusu tavşanı takip ettiler.

Giderlerken tavşan zıpladı;

Kara Kedi ağladı;

Yavru kedi miyavladı.

Birden durdular.

Tavşanın kulübesine gelmişlerdi.

Tavşanın iki tane yavrusu vardı.

Yavru tavşanın biri beyazdı, diğeri siyahtı.

Tavşan siyah yavrusunu sevdi. Kara Kedi'ye :

- Bu siyah tavşan da benim yavrum. Kimse inanmıyor. Ama ben biliyorum. Ve onu çok seviyorum, dedi.

Bunun üzerine Kara Kedi yavrusunu kokladı.

- Senden utandığım için beni affet, dedi.

Tavşana veda ettiler.

Kara Kedi o günden sonra yavrusunu yanından hiç ayırmadı.

Birinci derece yakınımız canımız ciğerimiz olan evlat anne babasıyla kardeşiyle utanmamalı, anne babada çocuklarının eksikleriyle utanmamalı. Sevgimizi şefkatimizi merhametimiz eksik etmeyelim.