Gecikse de hiç gelmeyecekmiş gibi görünse de en sona kalsa da eninde sonunda baş başa kalacağımızdır, kalbimizden geçenler.
"Evet herkes kalbinin ekmeğini yer."
Kalbimizden güzellikler geçiyorsa karşımıza güzellikler çıkar. Çoğu zaman kötülükle kazanacağımızı sanırız. Bu devirde kimseye iyilik yapılmaz düşüncesiyle kandırırız iyi niyetlerimizi.
Aslında her iyilik karşılıklıdır. Karşılığı kalplerimizde bıraktığı tesirdir. İyilik yaptıktan sonraki o andır aldığımız karşılık. Karşılığı sadece maddede arayanlar için değil bu sözümüz. Bazıları vardır ki yaptığı her iyiliğe bu dünyada bir cevap bekler. Bir teşekkür yetmez bazılarına; övgü bekler, para bekler, alkış bekler. İyiliklerimizin bütün karşılığını bu dünyada almak o iyiliği küçültmektir bence. Koskoca ve sonsuz bir ahiret hayatı varken.
Bırakın burada görünmesin, gizli kalsın
Bırakın içimizde kalsın.
Bırakın bazı iyiliklerimiz en sona kalsın.
Kalbimizin ekmeğini bu dünyada tüketmeyelim. Yoksa ahirette aç kalırız. Asıl yurdumuzda aç kalmak asıl zorluk değil midir? Bu dünyada bir şeylerden mahrum olalım. Övülmekten mahrum olalım mesela. "Ben yaptım" demekten mahrum olalım. Göğsümüzü kabartmaktan uzak duralım. Ki o gün elimizde kalan tek şey kalbimiz ve içinden geçenler olacak. Ne mallarımız, ne çocuklarımız ne dış görünüşümüz ne de başka bir şey. O gün için biriktirdiğimiz bu azığı, boş sözlerle tüketmeyelim. O gün sadece kalbimize yaptığımız yatırımlar yanımızda olacak. İyilik yapmak, güzel düşünmek, kötülükten uzak olmak gibi… Kalbimizi beslemenin en güzel yolu onu Allah’ın istediği şekilde yönlendirmektir. Kalbimizi imanla tanıştırmak ve imanla ahirete hazırlamaktır.
"Evet herkes kalbinin ekmeğini yer."
Kalbimizden güzellikler geçiyorsa karşımıza güzellikler çıkar. Çoğu zaman kötülükle kazanacağımızı sanırız. Bu devirde kimseye iyilik yapılmaz düşüncesiyle kandırırız iyi niyetlerimizi.
Aslında her iyilik karşılıklıdır. Karşılığı kalplerimizde bıraktığı tesirdir. İyilik yaptıktan sonraki o andır aldığımız karşılık. Karşılığı sadece maddede arayanlar için değil bu sözümüz. Bazıları vardır ki yaptığı her iyiliğe bu dünyada bir cevap bekler. Bir teşekkür yetmez bazılarına; övgü bekler, para bekler, alkış bekler. İyiliklerimizin bütün karşılığını bu dünyada almak o iyiliği küçültmektir bence. Koskoca ve sonsuz bir ahiret hayatı varken.
Bırakın burada görünmesin, gizli kalsın
Bırakın içimizde kalsın.
Bırakın bazı iyiliklerimiz en sona kalsın.
Kalbimizin ekmeğini bu dünyada tüketmeyelim. Yoksa ahirette aç kalırız. Asıl yurdumuzda aç kalmak asıl zorluk değil midir? Bu dünyada bir şeylerden mahrum olalım. Övülmekten mahrum olalım mesela. "Ben yaptım" demekten mahrum olalım. Göğsümüzü kabartmaktan uzak duralım. Ki o gün elimizde kalan tek şey kalbimiz ve içinden geçenler olacak. Ne mallarımız, ne çocuklarımız ne dış görünüşümüz ne de başka bir şey. O gün için biriktirdiğimiz bu azığı, boş sözlerle tüketmeyelim. O gün sadece kalbimize yaptığımız yatırımlar yanımızda olacak. İyilik yapmak, güzel düşünmek, kötülükten uzak olmak gibi… Kalbimizi beslemenin en güzel yolu onu Allah’ın istediği şekilde yönlendirmektir. Kalbimizi imanla tanıştırmak ve imanla ahirete hazırlamaktır.
