Bir Japon firması 'hediyelik fasulye' yapmış. Fasulye tanelerinin üzerine
lazerle 'seni seviyorum' lafını
kazıyorlarmış. Nemli topra a gömülmüş fasulyeyi alıp uygun gördü ünüz kişiye
hediye ediyormuşsunuz. Beş gün sonra fasulye filizlendi inde de ortaya 'seni
seviyorum' yazısı çıkıyormuş.
Bu haliyle de elbette haber de eri var ama bir malumatı eklersem sanırım
daha da ilginç hale gelecek.
Böyle bir ürünü Fransız yahut Brezilyalı bir firma da üretebilirdi. Sonuçta,
aşk meşk filan evrensel meseleler. Fakat 'seni seviyorum' diyen fasulyelerin
Japonya'da satışa çıkması gayet anlamlı.
Çünkü orada çiftler birbirlerine asla 'seni seviyorum' demiyormuş!
'Hiç öyle şey olur mu yahu?' tepkisi verdiyseniz yerden gö e haklısınız. İlk
duydu umda bana da inanılmaz gelmişti. Ama bizzat Japonlar'a do rulattı ım
için rahatlıkla, ' vallahi de, billahi de, tillahi de demiyorlarmış' diye
yemin bile edebilirim.
Tabii ki de Japonya'da 'seni seviyorum' demeyi yasaklayan bir kanun yok.
Hatta 'aşk'a karşılık gelen 'koi' diye bir sözcük de varmış. Ancak kimse
bunu kullanmıyormuş! Bir Japon, aşkından ölse dahi en fazla 'suki desu'
diyormuş. Yani, 'senden hoşlanıyorum'. Onlara göre bunun nedeni, 'sevginin
kelimelerle de il,davranışlarla ifade edilmesi gerekti ine inanmaları' imiş.
Hadi bunu çok güzel açıklamışlar. Kula a baya ı hoşgeliyor. Peki Japonca'da
'canım, cicim, hayatım,tatlım, mele im' gibisinden sevgi sözcüklerinin hiç
olmamasına ne diyorsunuz?
'Seni seviyorum'u geçtik, kimse kimseye 'kınalı kuzum' da demiyormuş yani!
Evli çiftler birbirlerine, çocukları olana kadar ''ano ne!'' (hey!),
çocuklardan sonra, ''okaasan'' (anne) ve ''otoosan'' (baba), torun torba
sahibi olduklarında ise, 'oi!' (hey sen!) diye hitap ediyorlarmış. Bu
konular için deniyor ki, Japonlar kadın-erkek ilişkilerinde çok kör topal
ilerliyor. Yeni nesil aşmak istese de gelenekler önlerinde Beton Bayram
olarak dikiliyor. Onlar da çaresiz boyun e iyor. Böyle gelmiş,böyle gidiyor.
Velhasılı kelam, Japonlar'ın 'seni seviyorum' diyen fasulyeleri aslında
toplumsal bir ihtiyacın itelemesinin sonucu. Çok isteseler bile alışkın
olmadıkları için 'seni seviyorum' demeyi tuhaf buluyorlar. Kültürleri bu
cümleyi hayatlarına almaya izin vermiyor. Onlar da problemi fasulye
deste iyle çözmeye çalışıyorlar işte.
Açıkçası, ben bunları ö rendi imde direkt, 'Ne mutlu Türküm diyene'
demiştim! Madem Türküz, do ruyuz, şanslıyız, o halde hadi şu Japonlar'a hava
atalım.
Lütfen şimdi yerinizden kalkın yahut telefona elinizi atın ve hak eden
birine, 'Seni seviyorum' deyin.
Aranıza fasulye sokmaya gerek duymadan....
lazerle 'seni seviyorum' lafını
kazıyorlarmış. Nemli topra a gömülmüş fasulyeyi alıp uygun gördü ünüz kişiye
hediye ediyormuşsunuz. Beş gün sonra fasulye filizlendi inde de ortaya 'seni
seviyorum' yazısı çıkıyormuş.
Bu haliyle de elbette haber de eri var ama bir malumatı eklersem sanırım
daha da ilginç hale gelecek.
Böyle bir ürünü Fransız yahut Brezilyalı bir firma da üretebilirdi. Sonuçta,
aşk meşk filan evrensel meseleler. Fakat 'seni seviyorum' diyen fasulyelerin
Japonya'da satışa çıkması gayet anlamlı.
Çünkü orada çiftler birbirlerine asla 'seni seviyorum' demiyormuş!
'Hiç öyle şey olur mu yahu?' tepkisi verdiyseniz yerden gö e haklısınız. İlk
duydu umda bana da inanılmaz gelmişti. Ama bizzat Japonlar'a do rulattı ım
için rahatlıkla, ' vallahi de, billahi de, tillahi de demiyorlarmış' diye
yemin bile edebilirim.
Tabii ki de Japonya'da 'seni seviyorum' demeyi yasaklayan bir kanun yok.
Hatta 'aşk'a karşılık gelen 'koi' diye bir sözcük de varmış. Ancak kimse
bunu kullanmıyormuş! Bir Japon, aşkından ölse dahi en fazla 'suki desu'
diyormuş. Yani, 'senden hoşlanıyorum'. Onlara göre bunun nedeni, 'sevginin
kelimelerle de il,davranışlarla ifade edilmesi gerekti ine inanmaları' imiş.
Hadi bunu çok güzel açıklamışlar. Kula a baya ı hoşgeliyor. Peki Japonca'da
'canım, cicim, hayatım,tatlım, mele im' gibisinden sevgi sözcüklerinin hiç
olmamasına ne diyorsunuz?
'Seni seviyorum'u geçtik, kimse kimseye 'kınalı kuzum' da demiyormuş yani!
Evli çiftler birbirlerine, çocukları olana kadar ''ano ne!'' (hey!),
çocuklardan sonra, ''okaasan'' (anne) ve ''otoosan'' (baba), torun torba
sahibi olduklarında ise, 'oi!' (hey sen!) diye hitap ediyorlarmış. Bu
konular için deniyor ki, Japonlar kadın-erkek ilişkilerinde çok kör topal
ilerliyor. Yeni nesil aşmak istese de gelenekler önlerinde Beton Bayram
olarak dikiliyor. Onlar da çaresiz boyun e iyor. Böyle gelmiş,böyle gidiyor.
Velhasılı kelam, Japonlar'ın 'seni seviyorum' diyen fasulyeleri aslında
toplumsal bir ihtiyacın itelemesinin sonucu. Çok isteseler bile alışkın
olmadıkları için 'seni seviyorum' demeyi tuhaf buluyorlar. Kültürleri bu
cümleyi hayatlarına almaya izin vermiyor. Onlar da problemi fasulye
deste iyle çözmeye çalışıyorlar işte.
Açıkçası, ben bunları ö rendi imde direkt, 'Ne mutlu Türküm diyene'
demiştim! Madem Türküz, do ruyuz, şanslıyız, o halde hadi şu Japonlar'a hava
atalım.
Lütfen şimdi yerinizden kalkın yahut telefona elinizi atın ve hak eden
birine, 'Seni seviyorum' deyin.
Aranıza fasulye sokmaya gerek duymadan....
