HayLaZ MeLeK
Aktif
Kaç bahardır planlıyorsun
çiçekli, rüzgarda açılan bir etekli elbise giymeyi?
Artık ne olursa olsun bu bahar esintili biri olmayı.
Tüy gibi hafif, oradan oraya uçuşmayı.
Nasılmış, nedenmiş meselesini
bir mevsimlik tatil edip sokağa çiçek gibi dökülmeyi..
Bilmiyorum ama senin aklında “fena” bir şey var
gibi geldi bana.
Bu bahar göster bakalım numaranı!
Kaç bahardır planlıyorsun
-bu sefer kesinlikle- erken bir bahar tatiline çıkmayı?
Hiçbir şeyin sana ait olmadığı,
sabun kokulu bir pansiyon odasında
biraz kendine bakmayı.
Pansiyondan çıkıp kimseyle konuşmadan,
her şeyi ceplerine doldurmuş olaraktan
gün boyu serseri gibi dolanmayı…
Siyah-beyaz bir filmin başrol oyuncusu gibi
uzaklara dalıp kahramanca kararların sigarasını yakmayı..
Bilmiyorum, ama sanki bu bahar
mühim kararlar verecekmişiz gibi geldi bana.
Sanki bu bahar seçeceksin yolunu.
Peki bahar vakti seçilen yoldan hayır gelirmi?
Ama zaten hayır getirecek yollar
hiç senin gibiler için değildi ki!
Söyle bakayım sen,
kaç bahar geçirdin toprağa bulanmadan?
Şöyle çok eskidenki gibi çamurdan köfteler,
topraktan pastalar yapmadan.
Sırf yeni bitmiş otlar
pembe topuklarını gıdıkladı diye
tek başına gülümsemeden.
Söyle bakayım kaç bahar.
Elini çenene dayayıp, adını bile unutana kadar,
gidip gelen karıncalara bakasın var senin.
Senin kendine bakasın var bu bahar,
yaz sıcağı bastırmadan.
Bizde biraz anlıyorsak bu işlerden
-her nev’i serserilikten ve ihtiyatsız ömürler bilgisinden-
biraz olsun yani,
bu baharı kendine ayır derim.
Bilmiyorum ama kafanın içinin
bir bahar temizliğine ihtiyacı var gibi geldi bana.
İyi olmazmıydı yani,
açıp başımızı, çıkarsak beynimizi,
yıkasak bakır leğenlerde.
Sabun tozlarıyla, çitileye çitileye.
Şöyle fokurdata fokurdata.
Bilmiyorum ama
senin ihyiyacın var gibi geldi bana, bu bahara.
Biraz kendine bakmaya.
İyi baharlar….
çiçekli, rüzgarda açılan bir etekli elbise giymeyi?
Artık ne olursa olsun bu bahar esintili biri olmayı.
Tüy gibi hafif, oradan oraya uçuşmayı.
Nasılmış, nedenmiş meselesini
bir mevsimlik tatil edip sokağa çiçek gibi dökülmeyi..
Bilmiyorum ama senin aklında “fena” bir şey var
gibi geldi bana.
Bu bahar göster bakalım numaranı!
Kaç bahardır planlıyorsun
-bu sefer kesinlikle- erken bir bahar tatiline çıkmayı?
Hiçbir şeyin sana ait olmadığı,
sabun kokulu bir pansiyon odasında
biraz kendine bakmayı.
Pansiyondan çıkıp kimseyle konuşmadan,
her şeyi ceplerine doldurmuş olaraktan
gün boyu serseri gibi dolanmayı…
Siyah-beyaz bir filmin başrol oyuncusu gibi
uzaklara dalıp kahramanca kararların sigarasını yakmayı..
Bilmiyorum, ama sanki bu bahar
mühim kararlar verecekmişiz gibi geldi bana.
Sanki bu bahar seçeceksin yolunu.
Peki bahar vakti seçilen yoldan hayır gelirmi?
Ama zaten hayır getirecek yollar
hiç senin gibiler için değildi ki!
Söyle bakayım sen,
kaç bahar geçirdin toprağa bulanmadan?
Şöyle çok eskidenki gibi çamurdan köfteler,
topraktan pastalar yapmadan.
Sırf yeni bitmiş otlar
pembe topuklarını gıdıkladı diye
tek başına gülümsemeden.
Söyle bakayım kaç bahar.
Elini çenene dayayıp, adını bile unutana kadar,
gidip gelen karıncalara bakasın var senin.
Senin kendine bakasın var bu bahar,
yaz sıcağı bastırmadan.
Bizde biraz anlıyorsak bu işlerden
-her nev’i serserilikten ve ihtiyatsız ömürler bilgisinden-
biraz olsun yani,
bu baharı kendine ayır derim.
Bilmiyorum ama kafanın içinin
bir bahar temizliğine ihtiyacı var gibi geldi bana.
İyi olmazmıydı yani,
açıp başımızı, çıkarsak beynimizi,
yıkasak bakır leğenlerde.
Sabun tozlarıyla, çitileye çitileye.
Şöyle fokurdata fokurdata.
Bilmiyorum ama
senin ihyiyacın var gibi geldi bana, bu bahara.
Biraz kendine bakmaya.
İyi baharlar….
güzeldi teşekkürler Haylazım.