İşte gidiyorsun...
Yanlış zamanda, yanlış yerde, yanlış şekilde başlayan bir ilişkinin sonucunda.
Ömrümde belkide ilk kez bu kadar çok istedim, zamanı geri alabilmeyi. Sözlere dökülen anı geri almak için...
Keşke hiç kelimelere dökmeseydik diyorum, doğru zaman gelene kadar içten içe ama birbirmizin duygularını bilerek yaşasaydık.
Sonra kafe'de geçirdiğimiz iki saat geliyor aklıma, kaldırımda oturduğumuz o onbeş dakika, ömrümde yaşadığım en mutlu ama en kısa iki saat.
Diyorum kendi kendime, bu gidişin bir dönüşü olmasa bile o iki saat bir ömür boyu benim için en özel en mutlu ama en kısa iki saat olacak...
İşte gidiyorum...
Yanlış zamanda, yanlış yerde, yanlış şekilde başlayan bir ilişkinin sonucunda.
Ömrümde ilk kez gerçek korkunun ne olduğunu anlayarak gidiyorum.
Bundan önce var olmadığına inandığım aşk denen şeyi tüm hüclerimde hissederek...
ve de her zamanki gibi kendime kızarak gidiyorum, yanlış zamanda, yanlış yerde, yanlış bir şekilde ama doğru insanın hayatına girdiğim için.
Giden sadece bedenim bunuda biliyorum, kalbim hep sende, ruhum hep senin yanında olacak, bedenim ise bana gün döneceğin günü umutla bekleyerek ama bir o kadar da korkarak yaşayacak.
Ya o gün asla gelmezse diye...
Eğer bana geri dönmezsen, bunu bedenim ve kalbim elbet anlayacaktır. Ruhum ise ilk kez bir insanın gözlerinin içine kez baka baka, hic bir şeyi umursamadan 'seni seviyorum' dediği birisini kaybetmiş olmanın hüznünü sonsuza kadar yaşayacaktır.
Hani dedinya, ayrılık bir rüzgar gibidir, küçük aşkları söndürür büyük aşkları ise daha da büyütür diye. Sana olan aşkım o kadar büyükki bu rüzgar sadece bedenimi ürpertecektir... Yanımda olmayışının verdiği yanlızlık yüzünden...
Zaman...
bekleyip göreceğiniz akibetimizin ne olacağını...
olurya eğer o gün asla gelmezse, sen bana geri dönmezsen, sana teşekkür etmek istiyorum.
Kafe'de geçen o iki saat için. hemde binlerce kez teşekkür etmek istiyorum.
-alıntı-
Yanlış zamanda, yanlış yerde, yanlış şekilde başlayan bir ilişkinin sonucunda.
Ömrümde belkide ilk kez bu kadar çok istedim, zamanı geri alabilmeyi. Sözlere dökülen anı geri almak için...
Keşke hiç kelimelere dökmeseydik diyorum, doğru zaman gelene kadar içten içe ama birbirmizin duygularını bilerek yaşasaydık.
Sonra kafe'de geçirdiğimiz iki saat geliyor aklıma, kaldırımda oturduğumuz o onbeş dakika, ömrümde yaşadığım en mutlu ama en kısa iki saat.
Diyorum kendi kendime, bu gidişin bir dönüşü olmasa bile o iki saat bir ömür boyu benim için en özel en mutlu ama en kısa iki saat olacak...
İşte gidiyorum...
Yanlış zamanda, yanlış yerde, yanlış şekilde başlayan bir ilişkinin sonucunda.
Ömrümde ilk kez gerçek korkunun ne olduğunu anlayarak gidiyorum.
Bundan önce var olmadığına inandığım aşk denen şeyi tüm hüclerimde hissederek...
ve de her zamanki gibi kendime kızarak gidiyorum, yanlış zamanda, yanlış yerde, yanlış bir şekilde ama doğru insanın hayatına girdiğim için.
Giden sadece bedenim bunuda biliyorum, kalbim hep sende, ruhum hep senin yanında olacak, bedenim ise bana gün döneceğin günü umutla bekleyerek ama bir o kadar da korkarak yaşayacak.
Ya o gün asla gelmezse diye...
Eğer bana geri dönmezsen, bunu bedenim ve kalbim elbet anlayacaktır. Ruhum ise ilk kez bir insanın gözlerinin içine kez baka baka, hic bir şeyi umursamadan 'seni seviyorum' dediği birisini kaybetmiş olmanın hüznünü sonsuza kadar yaşayacaktır.
Hani dedinya, ayrılık bir rüzgar gibidir, küçük aşkları söndürür büyük aşkları ise daha da büyütür diye. Sana olan aşkım o kadar büyükki bu rüzgar sadece bedenimi ürpertecektir... Yanımda olmayışının verdiği yanlızlık yüzünden...
Zaman...
bekleyip göreceğiniz akibetimizin ne olacağını...
olurya eğer o gün asla gelmezse, sen bana geri dönmezsen, sana teşekkür etmek istiyorum.
Kafe'de geçen o iki saat için. hemde binlerce kez teşekkür etmek istiyorum.
-alıntı-
