Halimi kapattım
Ömür billâh kapatacağım
Ne esen yele ne de
Yağmurun kahrına bakmayacağım
Sarılmayacağım,
Sinemi açmayacağım
Aşk için asla artık
Bir umuda kapılmayacağım
Islansın
Her yerler, hatta
Korunan perdeler
Rüzgârın hiddetiyle
Raks eden nice ümitler
Derbeder gönüller,
Bir türlü sevilemeyenler
Çaresizliğe mahkûm edilen
Zavallı divaneler
Ne kaldı sanki
Yaşanacak şu minval ömürde
Soldurulan bir güllerde,
Gönüllerde yeşerende
Sana hasret
Nice ümitlerde,
Bilinmez kişiliğinde
Mahkûm ettiğin çaresizliğimde,
Gecemde seninle
Bıraksa yıldızlar,
Açsa ki hazanda bigâne bahar
Ağustosta yağsa kar,
Çölleri sel alsa yağmurlar
Karanlık
Hücrelerinde mahkûm
Bırakılan umutlar
Şiirler yazsan da,
Silinmezi romanlaştırsan da
Kapılar çalmayacak
Artık yaktım onu umutlarımda
Duvarlar boyanmayacak
Kazıdığım bahtsızlığımda
Yarasalar
Mekân tutacak
Karanlığın hengâmesinde
Zavallı hiçliğim,
Derbeder kimliğimle nihayetlenecek
Mustafa CİLASUN