iLk_NuR
Üstat
Eğlenmek için ne müziğe ne de dansa ihtiyacım vardı. Odamın tüm
camlarını açıp, gün ışığının odama rengarenk süzülmesinden oyunlar
yaratırdım kendime. Ellerime garip şekiller verir, duvara yansıyan
gölgesinde renkli ışıklarla giydirirdim parmaktan bebekleri. Yollara
düştüğünde ayaklarım, bulutların arkasında ki güneşi bile görebilecek
kadar dolu bakıyordum dünyaya. Ufuklara daldığında gözlerim, dolmuyor,
aksine ışıl ışıl parlıyordu. Ne mazi vardı içimde, ne de yarın... O an
seni seviyordum ya, bu bir ömre bedeldi.
Seni sevdikçe kendimi daha çok hayata dost eder olmuştum. Tüm
kırgınlıklarımı, tüm kızgınlıklarımı, kadere küslüğümü bile
unutmuştum. Nefes alıyor ve seviyordum işte... Ne ekmek ne de su...
Sadece aşk... Sadece sevgili...
Günler geceler öylece akıp gidiyordu. İçimde hakim olmadığım bir
duyguyla nereye gittiğimi görmeden, sarhoş gibi dolanıp duruyordum.
Zamanın hainliğini, kurduğu tuzakları göremeyecek kadar kaptırmıştım
kendimi sevdaya.Aşk dolu bahar bitmiş, acımasız kışa terk etmişti
yüreğimi.
Sevgili hiç olmadığı kadar uzaklara düşmüş, gözlerim ufuklarda
yalnızlıkla oynaşır olmuştu. Tükenmişti... Bitmişti... Doyuma ulaşmış
olmalıydı sevgilinin yüreği. Daha fazlası yoktu işte. Hepsi bir bahara
sığacak kadardı. Oysa benim yüreğim, dört mevsim açtırırdı çiçekleri.
Buzları kırar, altından taptaze filizlere ulaşırdı. Sevda demek,
yürekli olmak demekti, mert olmak, dimdik durmak demekti... Emek
isterdi... Sıcaklık isterdi... Ama kutup yıldızlarına kanmıştı bir
kere sevgilinin yüreği...
Yalnızlığa alışmaya çabaladım önceleri... Bahar tekrar gelir de beni
yine sever diye umuyordum. Oysa her geçen gün daha çok sarmalıyordu
yalnızlığın dikenli sarmaşıkları bedenimi. Canım acıyordu, etim
kanıyordu ama hala seviyordum... Vazgeçmek bu kadar kolay
olmamalıydı... Gök-gündüzde yıldızları görebilirsem ancak sevdaya olan
borcumu ödeyebilirdim. İsyan etmemeli, beklemeliydim...
Ve bekledim... Ömrümden binlerce ömürler çalarak bekledim... Ne
mevsimler geldi geçti, ama sevgili asla gelmedi. Baharları yapayalnız
geçirdi sevdaya aç yüreğim. Ama yine gelmedi... Biliyordum artık
gelmeyeceğini... Beklediğim ne varsa hepsi umutsuzluğun en diplerine
gömülmüştü. Birlikte geçirdiğimiz anları, dokunuşları, bin bir anlamı
koynunda besleyen bakışları düşledikçe, sızlayan yüreğimi satmayı bile
denedim. Ama kimse almadı...
Şimdi bir ben, bir de sızlayan yüreğim var... Ne o beni avutabilir, ne
de ben onun sızısını dindirebilirim. Tüm güzellikler şimdi uzanıp
dokunamayacağım kadar geride kaldı. Aşk bitti, yerini çaresizliğe
bıraktı.
" Şimdi söyle bana sevgili... Bir zamanlar hayat dolu olan bu kalbi
sızıdan kurtarabilir misin... Bana gülen gözlerimi tekrar verebilir
misin... Beni tekrar sevmesen de olur; bu yüreğe yeniden umudu, bu
yüreğe yeniden aşkı tattırabilir misin
