YoRuMSuZ
Biz işimize bakalım...
Görmek özellikle dört fonksiyondan oluşur:
Gözlerin hareketi: İki gözün paralel bir şekilde her yöne doğru hareket etmesi.
Akomodasyon: Gözlerin (merceğin) bir nesneye bakarken uyumu.
Verjans: İki gözün birbirine uyumu. Uzakta, orta mesafede veya yakında bulunan bir nesneye bakarken gözlerin birbirine göre uyumlu hareketi. Eğer her iki gözün işbirliği başarılı ise, stereoskopik görüş meydana gelir , yani üç boyutlu görme mümkün olur. (3D)
Algılamak: Tanımak - yeniden tanımak - anlamak. Görünen nesneler algılanıp tekrar tanınması gerekir.
Aşağıdaki resmin yardımı ile bu bağlantıları incelersek:
Aynı yönde hareket ederek gözler (Gözlerin hareketi) bir odanın içerisinde birden enteresan bir nesne gördüğünü ve incelemeye başladığını düşünelim.
Resimde görünen "kırmızı sincaplar" devreye girerek, baktığımız o nesneye göre gözlerin yönünü ayarlar (Verjans). İki gözün görme aksları görmek istediğimiz o nesnenin üzerinde birleşmeli. Gözlerin açısı değiştirilmeli. Bu görevi resmimizdeki "mavi sincaplar" üstleniyor.
Göz merceklerin uyumu ile (Akomodasyon), baktığımız nesneyi net görebiliyoruz. Retinanın üzerinde, eğer herhangi bir kusur yok ise, aynı büyüklükte iki net resim oluşuyor. Bu resimler görme siniri sayesinde beyine iletiliyor. Sinirler birbirine çapraz olarak belirli bir sisteme göre iletiliyor. Beyine ulaşan bu resimler değerlendiriliyor. Bu yoğun bilgilerle beyin bütün bir resim oluşturmaya çalışıyor. (Algılama)
İlk olarak, daha önceden bilinen bir nesne olup olmadığı kontrol ediliyor. Bunun için mevcut kayıtlı dosyalar inceleniyor (resimde kütüphanedeki sincap) ve buna bağlantılı diğer duyu organlarının bağlantısı kontrol ediliyor. Bu nesne bize özel bir tadı hatırlatıyor mu? Bu nesneyi belirli bir ses ile bağdaştırıyor muyuz? Onu gördüğümüzde belli hisler oluşuyor mu? Eğer bu sayılanlardan birine veya birçoğuna evet ile cevap verebiliyorsak, bu nesneyi tanımak ve değerlendirmek çok kolay olur.Daha önce görmediğimiz bir nesne ise, yeni bir dosya oluşturuluyor ve diğer duyu organların bilgileri de yanında kayıt ediliyor. Gelecekte bu nesneyi tekrar tanımak böylece çok kolay olur.
Sürekli oluşan görme, duyma, koku, tat ve his duyularımızın bağlantıları ile algılanan tüm nesneler daha iyi değerlendirilebilir ve böylece daha hızlı ve kolay tanınabilir.
Özet olarak şunu söyleyebiliriz: İyi görmek sadece sağ ve sol gözün net görmesi ile elde edilemiyor. Görmek çok kapsamlı bir işlemdir, bu işlemi kontrol ederken ve değerlendirirken tüm etkenler dikkate alınmalı. Oluşabilen bir hata için, bu işlemde rol alan diğer duyu organları da göz önünde bulundurulmalı.
Özellikle belirgin sorunlar yaşayan insanlar için, örneğin okulda problem yaşayan çocuklar için bu faktörleri de göz önünde bulundurmak çok önemlidir.
Bu yüzden tüm uzmanlar çok uyumlu bir iş birliği içerisinde olmalıdır.
Kaynak: Optometrie Online
Gözlerin hareketi: İki gözün paralel bir şekilde her yöne doğru hareket etmesi.
Akomodasyon: Gözlerin (merceğin) bir nesneye bakarken uyumu.
Verjans: İki gözün birbirine uyumu. Uzakta, orta mesafede veya yakında bulunan bir nesneye bakarken gözlerin birbirine göre uyumlu hareketi. Eğer her iki gözün işbirliği başarılı ise, stereoskopik görüş meydana gelir , yani üç boyutlu görme mümkün olur. (3D)
Algılamak: Tanımak - yeniden tanımak - anlamak. Görünen nesneler algılanıp tekrar tanınması gerekir.
Aşağıdaki resmin yardımı ile bu bağlantıları incelersek:
Aynı yönde hareket ederek gözler (Gözlerin hareketi) bir odanın içerisinde birden enteresan bir nesne gördüğünü ve incelemeye başladığını düşünelim.
Resimde görünen "kırmızı sincaplar" devreye girerek, baktığımız o nesneye göre gözlerin yönünü ayarlar (Verjans). İki gözün görme aksları görmek istediğimiz o nesnenin üzerinde birleşmeli. Gözlerin açısı değiştirilmeli. Bu görevi resmimizdeki "mavi sincaplar" üstleniyor.
Göz merceklerin uyumu ile (Akomodasyon), baktığımız nesneyi net görebiliyoruz. Retinanın üzerinde, eğer herhangi bir kusur yok ise, aynı büyüklükte iki net resim oluşuyor. Bu resimler görme siniri sayesinde beyine iletiliyor. Sinirler birbirine çapraz olarak belirli bir sisteme göre iletiliyor. Beyine ulaşan bu resimler değerlendiriliyor. Bu yoğun bilgilerle beyin bütün bir resim oluşturmaya çalışıyor. (Algılama)
İlk olarak, daha önceden bilinen bir nesne olup olmadığı kontrol ediliyor. Bunun için mevcut kayıtlı dosyalar inceleniyor (resimde kütüphanedeki sincap) ve buna bağlantılı diğer duyu organlarının bağlantısı kontrol ediliyor. Bu nesne bize özel bir tadı hatırlatıyor mu? Bu nesneyi belirli bir ses ile bağdaştırıyor muyuz? Onu gördüğümüzde belli hisler oluşuyor mu? Eğer bu sayılanlardan birine veya birçoğuna evet ile cevap verebiliyorsak, bu nesneyi tanımak ve değerlendirmek çok kolay olur.Daha önce görmediğimiz bir nesne ise, yeni bir dosya oluşturuluyor ve diğer duyu organların bilgileri de yanında kayıt ediliyor. Gelecekte bu nesneyi tekrar tanımak böylece çok kolay olur.
Sürekli oluşan görme, duyma, koku, tat ve his duyularımızın bağlantıları ile algılanan tüm nesneler daha iyi değerlendirilebilir ve böylece daha hızlı ve kolay tanınabilir.
Özet olarak şunu söyleyebiliriz: İyi görmek sadece sağ ve sol gözün net görmesi ile elde edilemiyor. Görmek çok kapsamlı bir işlemdir, bu işlemi kontrol ederken ve değerlendirirken tüm etkenler dikkate alınmalı. Oluşabilen bir hata için, bu işlemde rol alan diğer duyu organları da göz önünde bulundurulmalı.
Özellikle belirgin sorunlar yaşayan insanlar için, örneğin okulda problem yaşayan çocuklar için bu faktörleri de göz önünde bulundurmak çok önemlidir.
Bu yüzden tüm uzmanlar çok uyumlu bir iş birliği içerisinde olmalıdır.
Kaynak: Optometrie Online
