Diziyi izlerken insan kendisiyle geçmişiyle duygularıyla yüzleşiyor adeta ,her karakter de kendinden bir şeyler bulup dersler çıkarıyor işte benim de kendimle yüzleşmem şu şekilde
Ben de yalnızlığı öğrendim ,acıyı öğrendim ,sevip değer verip değer görmememeyi öğrendim hayat insanı hep aynı yerden yaralıyor onu öğrendim hayat insan en çok neyi istiyorsa oradan sınıyor onu öğrendim,çok ta şey biriktirdim acı,öfke,pişmanlık ve yalnızlık insanın Allahtan sonra en eski sevgilisymiş yalnızlık ,iyilik yapıp kötülük bulmayı öğrendim,hayatın dizilerdeki gibi toz pembe olmadığını öğrendim ,bu dizi ve karakterler hep hayal ürünü ,aşk bile dizilerde anlatılanlar gibi yaşanmayor onu öğrendim, kimseyi kendiniz gibi görmemeyi öğrendim o kadar çok şey öğretti ki hayat bana öğren öğren bitmiyor
En önemlisi de kimse için fedakarlık yapmaya değmiyor ,bunlar dışında sabrı ,beklemeyi öğrendim ne kadar çok şey öğretti hayat bana öğren öğren bitmiyor
Ha bir de elini uzattıklarının nasıl arkasına bakmadan çekip gittiklerini gördüm
İçime attığım o kadar şey var ki susup söyleyemediğim ,söylemeye calışsam da dinlemeye tahammüllerinin olmadığı o kadar çok şey var ki
Düşmenin ne olduğunu bildiğim düşene el uzatmamanın ne olduğunu bildiğim den ben hep el uzatan oldum nerde dışlanmış biri var onunla arkadaş oldum
Kim boşlukta depeleniyorsa onu çıkarmaya çalıştım ama sonuç koskoca bir hiç sonra o boşluklara kendim düştüm ama beni kimse tutup çıkarmadı işte
Kimseye güven olmadığını öğrendim desem yalan olur ben insanları kendim gibi zannettikce onlara güvenmeye devam edecem anlaşılan
Verilen sözlerin hep hava da kaldığını gördüm,insanların bir sn da nasıl değiştiğini gördüm ,kendi çıkarları doğrultusunda nasıl değiştiklerini gördüm
Sırf içlerini soğutmak için nasıl can yaktıklarını gördüm
Kendin için istemediğin bir şeyi başkasına yapmayacakmışsın o yüzden ben kimseyi yarı yolda bırakmadım ,kimsenin acısını yüzüne vurmadım kimsenin zayıf yanını fırsat bilmedim galiba bu yüzden hep kaybettim bu dünya da iyi insan olmak yetmiyor maalesef
