Engellilerle İlgili Türk Standartları Enstitüsünce Hazırlanan Ve Kabul Edilen Standar

Suskun

V.I.P
V.I.P
Engellilerle İlgili Türk Standartları Enstitüsünce Hazırlanan Ve Kabul Edilen Standartlar
Standardın numarası... Kabul Tarihi... Standardın adı

TS 4272 - 1984/04
Kemik Tespit Malzemesi (Implantlar)-Ortopedik Cerrahide Kullanılan Paslanmaz Çelik

TS 5355 - 1987/11
Koltuk Değnekleri-Ahşap

TS 6049 - 1988/10
Koltuk Değnekleri-Metal (Erişkinler İçin)

TS ISO 6440 -1997/04
Tekerlekli Sandalyeler-Adlandırma, Terimler ve Tarifler

TS 6462 - 1989/01
Tekerlekli Sandalye-Katlanabilir

TS ISO/DIS 7176-1 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 1: Statik Denge Tayini

TS ISO/DIS 7176-2 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 2: Elektrikli Tekerlekli Sandalyelerin Dinamik Dengesinin Tayini

TS ISO/DIS 7176-3 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 3:Frenlerin Etkinliğinin Tayini

TS ISO/DIS 7176-4 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 4: Elektrikle Çalışan Tekerlekli Sandalyeler ve Üç Tekerleklilerin Enerji Tüketimi-Teorik Mesafe Aralığının Tayini

TS ISO/DIS 7176-5 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 5: Boyutların, Kütlenin ve Dönüş Alanın Tayini

TS ISO/DIS 7176-6 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 6: Elektrikli Tekerlekli Sandalyelerde Azami Hız, İvme ve Gecikme Tayini

TS ISO/DIS 7176-7 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 7: Oturma Yeri ve Tekerlek Boyutlarını Ölçme Metodu

TS ISO/DIS 7176-8 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 8: Statik Çarpma ve Yorulma Dayanıklılığı ile İlgili Özellikler ve Deney Metodları

TS ISO/DIS 7176-9 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 9: Elektrikli Tekerlekli Sandalyeler İçin İklim Deneyleri

TS ISO/DIS 7176-10 - 1998/12
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 10: Elektrikle Çalışan Tekerlekli Sandalyelerde Engel Aşabilme Tayini

TS ISO/DIS 7176-11 - 1997/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 11: Deney Mankenleri

TS ISO/DIS 7176-13 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 13: Deney Yüzeylerinin Sürtünme Katsayısının Tayini

TS ISO/DIS 7176-14 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 14: Elektrikli Tekerlekli Sandalyelerin Güç ve Kumanda Sistemleri-Özellikler ve Deney Metodları

TS ISO/DIS 7176-15 - 1998/04
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 15: Bilgilendirme, Dokümantasyon ve Etiketlendirme ile İlgili Kriterler

TS ISO/DIS 7176-16 - 1998/12
Tekerlekli Sandalyeler-Bölüm 16: Döşenmiş Bölümlerin Tutuşmaya Karşı Direnci-Özellikler ve Deney Metodları

TS 7635 � Şehir İçi Yollar-Yaya Geçitleri Seçim Esasları

TS 7636 - Şehir İçi Yollar-�Zebra� Yaya Geçitleri

TS 7768 - Şehir İçi Yollar-Pelikan Yaya Geçitleri-Yapım ve İşleyiş Kuralları

TS 7937 - Şehir İçi Yollar-Yaya Kaldırımı Boyutlandırma ve Yapım Esasları

TS 8022 - Şehir İçi Yollar-Yaya Alt Geçitleri

TS 8237 � Asansörler-Yerleştirme ile İlgili Boyutlar-Sınıf I-II-III Asansörleri

TS 8286 - 1990/04
Ortopedik Implantlar-İşaretleme Kuralları

TS 8357 � Halka veya Müşterilere Açık Tuvaletler (WC�ler)-Sınıflandırma ve Genel Kurallar

TS 9111 - Nisan 1991
Özürlü İnsanların İkamet Edeceği Binaların Düzenlenmesi Kuralları

TS 9112 - 1991/04
Cerrahi Implantlar-Intra-Meduller Tespit Sistemleri- Bölüm 2: Meduler Çiviler

TS 9391 - 1991/05
Cerrahi Implantlar-Metal Kemik Vidaları-Bölüm 1: Asimetrik Dişli, Küresel Alt Yüzlü Kemik Vida Boyutları

TS 9392 - 1991/05
Cerrahi Implantlar-Tam ve Yarım Kalça Eklemi Protezi � Bölüm 2: Metal ve Plastik Malzemeden Yapılan Kalça Eklem Yatak Yüzeyleri

TS 9393 - 1991/05
Cerrahi Implantlar-Kemik ve Çivi Telleri �Bölüm 1: Malzeme ve Mekanik Özellikler

TS 9881 � Araç Park Yerleri-Sınıflandırma, Yapım ve İşletme Kuralları

TS 10155 - Şehir İçi Yollar-Refüjler ve U Dönüşü Tesisleri

TS 10231 - 1992/04
Femur Başı Protezi-Metal (Parsiel Kalça Eklemi Protezi

EN ISO 10535 - Özürlülerin Taşınması İçin Asansörler Özellikler ve Deney Metodları

TS 10551 � Şehir İçi Yollar-Otolar İçin Otopark Tasarım Kuralları

TS 10797 - 1993/03
Ortopedik Alet ve Implantların Bakım, Taşıma ve Kullanım Kuralları

TS 11183 - 1994/01
Ahşap Baston

TS 11783 � Şehir İçi Yollar-Otobüs Durakları Yer Seçimi Kuralları

TS 11899 � Yüzme Havuzları-Suyun Hazırlanması, Teknik Yapım, Kontrol, Bakım ve İşletmesi-Genel Kurallar

TS 11937 - Ocak 1996
Şehiriçi Yollar-Işık Kontrollu (Sinyaliza) Hemzemin Kavşak Tasarım Esasları

TS 12127 - Şubat 1997
Şehiriçi Yollar-Raylı Taşıma Sistemleri-Bölüm I:Yer Altı İstasyon Tesisleri Tasarım Kuralları

TS 12174 � Şehir İçi Yollar-Yaya Yolu ve Yaya Bölgeleri Tasarım Kuralları

TS prEN 12182 - 1998/04
Özürlüler İçin Teknik Yardım Malzemeleri-Özellikler ve Deney Metodları

TS prEN 12183 - 1998/04
El ile Sürülen Tekerlekli Sandalyeler- Özellikleri ve Deney Metodları

TS prEN 12184 - 1998/04
Elektrikle Çalışan Tekerlekli Sandalyeler, Skuterler ve Bunların Şarj Cihazları-Özellikleri ve Deney Metodları

TS 12186 - Nisan 1997
Şehiriçi Yollar-Raylı Taşıma Sistemleri-Bölüm 2:Yer Üstü İstasyon Tesisleri Tasarım Kuralları

TS 12460 - Nisan 1998
Şehiriçi Yollar-Raylı Taşıma Sistemleri-Bölüm 5: Özürlü ve Yaşlılar İçin Tesislerde Tasarım Kuralları

TS 12527 - Şubat 1999
Şehiriçi Yollar-Raylı Taşıma Sistemleri-Bölüm 14: İstasyon Platformu Oturma Elemanları

TS 12559 - 1999/04
Tekerlekli Sandalyeler İçin-Yetkili Tamir ve Bakım Servisleri-Genel Kurallar

TS 12574 - Nisan 1999
Şehiriçi Yollar-Raylı Taşıma Sistemleri-Bölüm 10: İstasyon İçi İşaret ve Grafik Tasarım Kuralları

TS 12575 - Nisan 1999
Şehiriçi Yollar-Raylı Taşıma Sistemleri-Bölüm 11: Sistem Bilgi ve Panoları

TS 12576 - Nisan 1999
Şehiriçi Yollar-Özürlü ve Yaşlılar İçin Sokak, Cadde, Meydan ve Yapısal Önlemler ve İşaretlemelerin Tasarım Kuralları

TS 12637 - Nisan 2000
Şehiriçi Yollar-Raylı Taşıma Sistemleri-Bölüm 22: Bilet Şekilleri Tasarım Kuralları

TS 12694 - Ocak 2001
Demiryolu Taşıtları-Yolcu Vagonları-Özürlü Yolcuların Tekerlekli Sandalye ile Seyahatine Uygun Vagon Düzenlemeleri

TS EN 29999 - Özürlü Kişiler İçin Teknik Yardımlar, Sınıflandırma

200345946 - İç ve Dış Mekanlar-Özürlüler İçin-Planlamada Etkili Fonksiyonel Özellikler-Genel Kurallar
 

ZeyNoO

V.I.P
V.I.P
TS 9111
TS 12576

bana lazım olan standartlar elinde olan varsa palaşırsa çok sevinirim...

Umarım yeterli olur bu bilgileri bulabildim.

TS 9111 Standardı: Özürlü İnsanların İkamet Edeceği Binaların Düzenlenmesi Kuralları

572 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile 3194 sayılı İmar Kanunu’na “Fiziksel çevrenin özürlüler için ulaşılabilir ve yaşanabilir kılınması için, imar planları ile kentsel, sosyal, teknik altyapı alanlarında ve yapılarda Türk Standardları Enstitüsü’nün ilgili standardlarına uyulması zorunludur” hükmü eklenmiştir.

Türkiye’de özürlüler için ulaşılabilir yapılı çevreler oluşturulmasının ikinci önemli ayağı olarak görülebilecek diğer mevzuat düzenlemesi, 01.07.2005 tarihinde kabul edilen 5378 sayılı Özürlüler ve Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanundur.

Söz konusu komisyonun oluşturulma şartları 22.04.2006 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren Yapılarda Özürlülerin Kullanımına Yönelik Proje Tadili Komisyonları Teşkili, Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik çerçevesinde belirlenmiştir.

5378 sayılı Kanunda başta yerel yönetimler olmak üzere görev ve sorumluluğu bulunan tüm kurum ve kuruluşları doğrudan ilgilendiren ve önemli sorumluluklar getiren iki madde daha bulunmaktadır; Geçici 2’ inci maddede “Kamu kurum ve kuruluşlarına ait mevcut resmî yapılar, mevcut tüm yol, kaldırım, yaya geçidi, açık ve yeşil alanlar, spor alanları ve benzeri sosyal ve kültürel alt yapı alanları ile gerçek ve tüzel kişiler tarafından yapılmış ve umuma açık hizmet veren her türlü yapılar bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren yedi yıl içinde özürlülerin erişebilirliğine uygun duruma getirilir.” hükmü yer almaktadır.Özel konut alanları dışında hemen hemen tüm kentsel
alanların sıralandığı ve her kademeden belediyeyi ve yapılı çevre ile ilgili hizmet ve görev yapan kamu kurum ve kuruluşlarını yakından ilgilendiren bu hüküm mevcut yapılaşmış alanlar için özürlülerin kullanması için bir dönüşümü emretmektedir. Var olan açık alanlarda ve binalarda mevcut engellerin tespit edilerek kaldırılması veya iyileştirilmesi yoluyla kullanılabilir hale getirilmesi ve teknolojik çözümleri de içeren gerekli ek donanımlarla özürlüler için ulaşılabilir yaşam çevreleri oluşturulması için tanınan süre 2012 yılında sona erecektir.

Özürlüler Kanunu kapsamında, 12.07.2006 tarih ve 2006/18 sayılı Başbakanlık Genelgesi yayımlanarak geçici maddelerin hayata geçirilmesinin hızlandırılması amaçlanmıştır. Genelgede, yapılı çevrenin ulaşılabilir hale getirilmesinde en büyük görevin yerel yönetimlere düştüğü belirtilerek, yapılacak düzenlemelerin, belediyeler ve ilgili diğer kamu kurum ve kuruluşlarınca hazırlanacak eylem planları doğrultusunda gerçekleştirileceği ve bu eylem planlarının kısa (2005-2007), orta (2008-2010) ve uzun (2011-2012) vadeli olarak hazırlanması emredilmektedir. Belediyelerin bu düzenlemeleri TSE’nün ilgili standardlarına uygun biçimde yapmaları, satın alacakları, kiralayacakları veya denetimlerinde bulunan toplu taşıma araçlarının özürlülerin kullanımına uygun olmasını sağlamaları da yine yönetmelikte vurgulanan hususlardır.

Diğer yandan, 12.09.2008 tarihinde tüm kamu kurum ve kuruluşlarına gönderilen Başbakanlık Talimatıyla, konuyla ilgili mevzuat hükümlerine dikkat çekilmiştir. Yapılan düzenlemelerin standardlara uygun olmadığına değinilerek yeni yapılaşma alanlarında veya yeniden düzenleme yapılan alanlarda ve kamu binalarının veya kamunun kullanımına tahsis edilmiş bulunan diğer yapılarda, mevzuata uygun şekilde düzenlemelerin yapılması için gereken önlemlerin alınması zorunluluğu bir kez daha vurgulanmıştır.

TS 9111/Nisan 1991: Özürlü İnsanların İkamet Edeceği Binaların Düzenlenmesi Kuralları Standardı, bina yakın çevresi, bina girişi, bina içinde dolanma, konutlardaki birimlerin özellikleri ve yer kaplama malzemesi, kapılar, merdivenler gibi ulaşılabilir binaların genel olarak taşıması gereken özellikleri, her özür grubunun gereksinimlerine yer vererek sunan önemli bir rehberdir.Ulaşılabilirliğin sağlanması için uygun genişlik, yükseklik ve alan ölçüleri, eğimler, kaplama malzemeleri, sesli ve görsel ek donanımlar, hissedilebilir donanımlar, renklendirme bilgilerinin yanında, tekerlekli sandalye kullanıcısının gereksinim duyduğu mekânsal ölçülere de ayrıntılı olarak yer verilmiştir. Örneğin bina içinde kullanılacak olan asansörlerle ilgili gerekli teknik bilgilerin yanında, kabin önünde bulunması gereken sahanlığın ölçü ve niteliği, çağırma düğmelerinin yüksekliği, sesli ve görsel uyarıcılara, bunun yanında kabin içinin ölçü ve kontrol elemanlarının özelliklerine standardda yer verilmiştir. Bu standard, ülkemizde çok önemli ve gerekli bilgilendirici bir doküman niteliğinde olsa da, gerek ismi, gerekse kapsamı açısından güncel gereksinimleri karşılamadığı saptandıktan sonra revize edilmesine karar verilmiştir. Revizyon çalışmasının raportörlüğü Özürlü ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü (Mülga Özürlüler İdaresi Başkanlığı) tarafından yapılmış ve Teknik Komite, Dokuz Eylül Üniversitesi ve Mersin Üniversitesi’nde görev yapan öğretim üyeleri ve Çevre ve Şehircilik Bakanlığında (Mülga Bayındırlık ve İskân Bakanlığı) görev yapan ilgili teknik elemanlardan oluşturulmuştur. Standard TSE Teknik Kurulunda 22 Kasım 2011 tarihinde onaylanmıştır.

TS 12576/ Nisan 1999: Şehir İçi Yollar- Özürlü ve Yaşlılar İçin Sokak, Cadde, Meydan ve Yollarda Yapısal Önlemlerin Tasarım Kuralları Standardı, kaldırım, yaya yolu, sokak, cadde, meydan, yaya geçitlerinde hareket etmekte güçlük çeken kişiler için alınması gereken önlemleri ve uygulanması gereken işaretlemelerin tasarım kurallarını anlatan bir kaynak niteliğindedir.Açık alanlarda kullanılacak olan rampaların, merdivenlerin, kent mobilyalarının ve diğer donanımların yanında bilgilendirme donanımlarının ulaşılabilirliği sağlaması için nasıl düzenlenmesi gerektiği, standardda ele alınan konular arasındadır. Ayrıca, kamu kullanımına açık telefon kulübeleri ve genel tuvaletler, standardın kapsamı içinde yer almaktadır. Bu Standardın da güncel gereksinimleri karşılaması amacıyla üzerinde çalışma yapılmaktadır.

TS 12460/Nisan 1998 Şehir İçi Yollar- Raylı Taşıma Sistemleri Bölüm5: Özürlü ve Yaşlılar İçin Tesislerde Tasarım Kuralları Standardının, raylı taşıma sistemi hizmeti sunan kurum ve kuruluşlar tarafından göz önünde bulundurulması gerekmektedir. Bu standard, özürlülerin bu sistemleri rahat ve güvenli biçimde
kullanabilmesi için gereken koşulları ele almaktadır. Bu kapsamda, otoparklar, diğer toplu taşıma ve taksi durakları, tesise ulaşımda kullanılan yaya geçitleri, çevre aydınlatması ilk bölümde yer verilen konulardır. İstasyon girişleri, tesislerin içinde yatay ve düşey hareketlilik için gerekli düzenlemeler, asansörler, platformlar, bilgi ve uyarı sistemleri, aydınlatma, tuvalet ve döşeme malzemeleri konularında bilgilerin yanında, trenlerde yapılması gereken düzenlemelere de bu standardda yer verilmiştir.

Özürlüler Kanunu ve ilgili mevzuat kapsamında belirtilen süre Temmuz 2012’de dolmaktadır. Kanunun tanıdığı sürenin tükenmesinden sonra özürlülerin hukuki haklarını aramaları sürecinin başlayacağı unutulmamalıdır.

Bu çerçevede; ilgili tüm kesimleri, yaptıkları uygulamalar ve verdikleri hizmetleri ulaşılabilir olarak hayata geçirmeye davet ediyoruz…

Türkiye’nin 30 Mart 2007’de imzaladığı, Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesi’nin 5825 sayılı Kanunla 3 Aralık 2008 Dünya Özürlüler Günü’nde onaylanması uygun bulunmuş ve Bakanlar Kurulu’nun 27.5.2009 tarih ve 2009/15137 sayılı kararıyla da onaylanmıştır. Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme’nin 3. maddesindeki Genel İlkeler’de Sözleşme’nin dayandığı ilkeler arasında “erişebilirlik” de sayılmaktadır. Buna göre, “Taraf Devletler engellilerin bağımsız yaşayabilmelerini ve yaşamın tüm alanlarına etkin katılımını sağlamak ve engellilerin diğer bireylerle eşit koşullarda fiziki çevreye, ulaşıma, bilgi ve iletişim teknolojileri ve sistemleri dahil olacak şekilde bilgi ve iletişim olanaklarına, hem kırsal hem de kentsel alanlarda halka açık diğer tesislere ve hizmetlere erişimini sağlamak için uygun tedbirleri alacaklardır.”

Ancak, mevzuattaki ve yazılı dokümanlardaki gelişmelere, ilgili yasal düzenlemeler ve bilimsel yayın sayısındaki artışa, yapılan çok sayıda toplantıya ve alınan kararlara karşın mevcut yaşam çevrelerimizde erişimdeki engellerin azaltılmasında, fiziksel erişilebilirlik hususunda düzelmelerin çok yavaş ilerlediği izlenmektedir. 2012 Temmuz az bir süre kalmışken, özürlülerin ve tüm bireylerin engelsiz erişimleri ve genel anlamda “erişilebilirlik” konusunda yapılacak işlerin pek de az olmadığı düşünülmektedir.Bu düşünce, aynı zamanda, daha yaygın uygulamalar için, erişilebilirlik ile ilgili bakış açımızın da yeniden gözden geçirilmesinin yararlı olacağı görüşünü içermektedir. Bu arayışın, son dönemdeki ilgili dokümanlarda da yer bulduğu izlenmektedir

--------------------------------------------------

TS 12576 “Şehir İçi Yollar – Özürlü ve Yaşlılar İçin Sokak, Cadde, Meydan ve Yollarda Yapısal Önlemler ve İşaretlemelerin Tasarım Kuralları
Nisan 1999'da Türk Standartları Enstitüsü'nce hazırlanan” TS 12576 “Şehir İçi Yollar – Özürlü ve Yaşlılar İçin Sokak, Cadde, Meydan ve Yollarda Yapısal Önlemler ve İşaretlemelerin Tasarım Kuralları standardı proje yapımcıları ve uygulayıcılar için önemli yol gösterici bir doküman niteliğindedir.

Bu standarttan yararlanılarak;
• Halen kullanılan meydan, park, yaya yolu, kaldırım, geçitler, rampalar, merdivenler, duraklar, istasyonlar, otoparklar, telefon kabinleri, sinyalizasyon ve işaretlemeler gibi bütün kentsel altyapı özürlülerin erişimine uygun hale getirilmelidir.
• Bu hizmetlere ilişkin yeni projeler özürlü vatandaşların erişimine uygun olarak yapılmalıdır.
• Kaldırımın başladığı ve bittiği yerlerde tekerlekli sandalyenin rahatlıkla inip çıkabileceği rampaların olması, kaldırımların üzerinde bulunan direkler, çöp kutuları, trafik panoları, çiçeklikler, zincirler, demir kazıklar, sarkan ağaç dallarının kaldırılması ve taşıtların park etmesinin önlenmesi, ticari işyerlerinin önlerine tezgah açılmasının kısıtlanması ve yaya geçitlerindeki trafik ışıklarının sesli hale getirilmesi gibi tedbirlerle, görme özürlü ve ortopedik özürlü vatandaşların şehir içinde erişebilirliği sağlanmalıdır.
-Görme özürlülerin güvenli erişimini sağlamak üzere kaldırımda, hissedilebilir yönlendiriciler, kontrast ve fosforlu renk düzenlemeleri yapılmalıdır.
-Zihinsel özürlülerin ulaşabilirliğinin sağlanmasında basit işaretlemeler ve yönlendirici-bilgilendirici donanımlar gereklidir. Özellikle ulaşım sistemlerini kullanırken, tek başına bir yerden bir yere gitmek istediklerinde, kentsel hizmetlerin düzenli olması (örneğin; otobüs saatlerinin, durak yerlerinin sürekliliği ve aynı olması) gerekmektedir. Ayrıca yazılı bilgilendirmenin büyük puntolar ile ve yalın olması da zihinsel özürlülerin bulundukları yeri algılaması ve gidecekleri yeri planlamasında kolaylık sağlayacaktır.
 
Top