Bir zamanlar birbirine aşık iki genç vardı.Kızın adı Tispe,delikanlının ki ise Piremus idi.Bunlar yanyana evlerde otururlardı.Birlikte büyüdüler ve çocukluklarından beri birbirlerine karşı aşk beslediler.Fakat aileleri görüşmelerini istemezler birbirlerine uygun olmadıklarını düşünürlerdi.Oysa onlar birbirlerini ölesiye seviyorlardı.İki evin arasında gizli bir çatlak vardı,aileleri bunu bilmezler onlarda geceleri burda buluşur o aradan birbirlerine seslerini duyurur aşklarını dile getirirlerdi.
Bir gece ormandaki ağacın altında buluşmaya karar verdiler.Tispe ağaca Piremus'dan önce varmıştı.Gittiğinde avını yeni yemiş ağzından kanlar akan kocaman bir aslanla karşım karşıya geldi.Korkarak bi mağaraya doğru koşmaya başladı.Farkında olmadan boynundaki eşarbını düşürmüştü.
O sırada Piremus geldi gördükleri karşısında donup kalmıştı.Kocaman aslan ağzında kanlarla birlikte biricik sevgilisi Tispe'nin eşarbını parçalıyordu.O an aklına gelen ilk ve tek şey aslanın Tispe'yi öldürerek yediğiydi.Tispesiz yaşayamazdı.aklından geçen sadece aşkı uğruna canına kıymaktı.Belinden hançerini çıkardı ve göğsüne sapladı.Kanlar içinde cansız bedeni yere düştü.
Tispe ise korkusunu bi kenara atıp bir an önce aşkını görmek için mağaradan çıkmaya karar vermişti.Ağacın altına geldiğinde o korkunç sahneyle yüzleşti.Piremus'un cansız vücudu yerdeydi ve elinde Tispe'nin düşürdüğü eşarbı tutuyordu.İlk önce genç kız olanlar karşısında ağlamaktan hiçbir şeyi anlayamamıştı.Ama eşarpı ve uzaklaşan aslanı görünce anladı.Bi an mağarada düşündüğü o korkunç şey başına gelmişti ve onun öldüğünü düşünen Piremus aşkı uğruna canına kıymıştı.Tispe bir an bile düşünmeden hançeri aldı ve göğsüne götürdü.
Onların aşkı ölesiye bir aşktı ve ölüm bile onları ayıramazdı.Eğer Piremus aşkı uğruna ölümü göze aldıysa o da hiç çekinmeden canına kıyabilirdi ve hançeri sapladı.Birden vücudu Piremus'un bedeninin üstüne yığıldı.O anda Tanrı bu yüce aşkı ölümsüzleştirmek istediler ve bu çiftin üstünde duran ağacı bunların aşkına adadılar.Piremus'un kanını bu ağacın meyvelerine,Tispe'nin gözyaşlarını ise yapraklarına verdiler.
O günden beri kara dut ağacının meyvesinin çıkmayan lekesini (Piremus'un kan lekesini),dut ağacının yaprakları (Tispe'nin gözyaşları) temizler.
Bir gece ormandaki ağacın altında buluşmaya karar verdiler.Tispe ağaca Piremus'dan önce varmıştı.Gittiğinde avını yeni yemiş ağzından kanlar akan kocaman bir aslanla karşım karşıya geldi.Korkarak bi mağaraya doğru koşmaya başladı.Farkında olmadan boynundaki eşarbını düşürmüştü.
O sırada Piremus geldi gördükleri karşısında donup kalmıştı.Kocaman aslan ağzında kanlarla birlikte biricik sevgilisi Tispe'nin eşarbını parçalıyordu.O an aklına gelen ilk ve tek şey aslanın Tispe'yi öldürerek yediğiydi.Tispesiz yaşayamazdı.aklından geçen sadece aşkı uğruna canına kıymaktı.Belinden hançerini çıkardı ve göğsüne sapladı.Kanlar içinde cansız bedeni yere düştü.
Tispe ise korkusunu bi kenara atıp bir an önce aşkını görmek için mağaradan çıkmaya karar vermişti.Ağacın altına geldiğinde o korkunç sahneyle yüzleşti.Piremus'un cansız vücudu yerdeydi ve elinde Tispe'nin düşürdüğü eşarbı tutuyordu.İlk önce genç kız olanlar karşısında ağlamaktan hiçbir şeyi anlayamamıştı.Ama eşarpı ve uzaklaşan aslanı görünce anladı.Bi an mağarada düşündüğü o korkunç şey başına gelmişti ve onun öldüğünü düşünen Piremus aşkı uğruna canına kıymıştı.Tispe bir an bile düşünmeden hançeri aldı ve göğsüne götürdü.
Onların aşkı ölesiye bir aşktı ve ölüm bile onları ayıramazdı.Eğer Piremus aşkı uğruna ölümü göze aldıysa o da hiç çekinmeden canına kıyabilirdi ve hançeri sapladı.Birden vücudu Piremus'un bedeninin üstüne yığıldı.O anda Tanrı bu yüce aşkı ölümsüzleştirmek istediler ve bu çiftin üstünde duran ağacı bunların aşkına adadılar.Piremus'un kanını bu ağacın meyvelerine,Tispe'nin gözyaşlarını ise yapraklarına verdiler.
O günden beri kara dut ağacının meyvesinin çıkmayan lekesini (Piremus'un kan lekesini),dut ağacının yaprakları (Tispe'nin gözyaşları) temizler.
