Çirkin Kral
Forum Tutkunu
Keşke çocuk olsaydım. Hep 7’ sinde kalsaydım. Bir salıncağın gıcırtısından, bir bebeğin naylon saçlarından, uğur böcekli toplardan, tebeşir tozlarından ve okul kaçamaklarından aynı tadı alsaydım. Hayata hep gülen gözlerle baksaydım. Keşke çocuk olsaydım. Beynimde noktalı virgüller, acabalar yer almasaydı. Sıktığım bir avuç yumruğum tüm dünyayı aynı saadetle kucaklayabilseydi. Sevmek ve sevilmek riyasız ve yalansız olsaydı. Umut denen denizde boğulmadan yüzseydim. Renk cümbüşlü yüreğim yine ebemkuşağı kurabilseydi güneşe uzanan. Oysa çocuk hayallerim hep mavi, uçurtmam kırmızıydı. Karayı sadece büyük ayı yıldızını hayretle seyrettiğim gecelerden tanırdım. Ay ve yıldızların ziyareti dışında hep sabahtı aydınlanan. Güneş hiç batmaz, bulutların arasında kaybolurken dostluk şarkısı söylerdi yıldızlara. Zaman kavramı sadece oyunlarda dile gelir ve ürkütmezdi aynada yüzümü seyrederken. Çığlıklarım ana kucağında son bulur, hasret denen zehir, babamın bir gofretiyle küle döner, sönerdi. Bir öpücüktü yanağıma kondurulan, sanki şevkat perisiydi kollarını açan. İnsancıkların ‘’cık’’ ları yoktu o zaman. Beyaz henüz kirlenmemişti ve kirli sarıya dönmemişti masum bakışların ardından. Bir çocuk yüreği kadar temiz ve berraktı soluduğum hava. Ben 7’ sindeydim ve dünya kurulmamıştı hala.
