offff gurbet of yedin bitirdin be ..... Sessiz saatlerime konan su sesim benim. Issız kimsesiz bir odada nasıl yankılanırsa bir çocuğun cıvıltısı, öyle doluyorsun odamdan içeri.
Farkında mısın?...Hava biraz soğuk bugün. Hastanenin koridorunda ben Dışkapının ardında. İstanbul’un gri sokaklarında. Üşüdüm. Kalın giyinmeme rağmen üşüdüm bugün. İyi giyinmekte kar etmiyor bazen soğuğa. Ne kadar giyinirsen giyin acı bir soğuk işliyor içine. Üşüdüm evet..Üşüdüğümü hissederek üşüdüm. Böyle zamanlarda İstanbul daha bir yalnız geliyor bana. Yüzü ıslanmış hafif. Konuşmak ister gibi durur da, sesini çekip alır yaşlarının içine. Öyle çaresiz kalırsın gözlerine bakarken sen de. Soğuk bile diyemezsin yani. hastane kapilarinda caresiz bekleyen insanlar. Bir an önce sevdiklerini görme telasi. Oysaki sevdiklerin her daim hasrettir yaşama. Birkaç saniye önce yaşam belirtisi görülmüş olması bile yetmez.
Evdeyim şimdi, ama aklim tabiki istanbul okmeydani hastanesinde
( kimileri belini incitmiş bugün. Buna rağmen bırakmıyor elinden yaşamay
Sevdiklerinin yaninda ısınır insan
huzur bulur elbet.
Niye ısinip huzur bulmasin ki?
Ya sen? iste ben
( hep neden arar dururum umutsuzca
gök yüzünün bulutu vardır yagmasi için, ama ben hep kendimi kandirir otururum umutsuzca yanliz basima odamin bir kösesinde