ÇARESİZ

DELİBALTA Muharrem

Öyle bir geçer zaman ki!
V.I.P
Ayazdı, gece...
Sırtında, bir paltosu bile yoktu. Üstü, başı perişan, karnı aç, kalbi kırıklarla dolu, viran bir haldeydi, adam...
Yürüyordu, yavaş yavaş, yol nereye çıkarsa. Titreye, titreye... Bir türkü tutturmuş, yanık, yanık, yol boyunca.
Yorulmuştu, bir adım daha atacak, takati kalmamıştı. Zor attı kendini buz gibi, kaldırım taşına. Gecenin ayazı, ıslık çalıyordu, kulaklarına... Kimsesiz ve çaresizdi. Yanına, bir kedi yanaştı. Miyavlayarak, bir şeyler anlatmak istercesine, gözlerinin içine bakıyordu, adamın... Belli ki o da açtı. Adam üzgün gözlerle, bakındı kediye:
- Sen de açsın, değil mi? diyebildi, mırıldanarak.
Kedi, evet dercesine bakıyordu, adama. Uzunca bir süre, öylece kaldırım taşını paylaştılar...
Sağa, sola bakındı, adam. Belki birilerini görüp, yardım isterim diye...
Gecenin ilerlemiş, bir vaktiydi. O saatlerde, pek de kimseler olmazdı, sokaklarda.
Derin bir of çekti; çaresiz, çaresiz...
Kedi bile, yavaş yavaş çekip gitmişti, yanından. Gecenin karanlığı örtüsü, gökyüzündeki ay, ışığı idi. İyice ilerlemişti, gece. Tan yerinin ağarmasına, çok az, kalmıştı. Öylece, uyuyakalmış dı, buz gibi taşın üstünde...
Bir, ekmek arabasının gürültüsüyle, açtı gözlerini. Gece karanlığı, yerini günün aydınlığına bırakmıştı, çoktan. Olduğu yerden, yalvarır gözlerle, ekmekçiye ( fırıncıya ) bakındı. Adamın, kendisine baktığını, fark eden ekmekçi ( fırıncı ) hemen adamın yanına yanaşarak:
- Senin kalacak yerin yok mu? Neden buradasın? dedi, meraklı gözlerle. Adam bir çırpıda, anlatıvermiş ekmekçiye ( fırıncıya ) hayat hikayesini... Ekmekçi ( fırıncı ) çok etkilenmişti!
Ekmekçi, ( fırıncı ) adamı kaldırıp, ekmek arabasına bindirmiş, adamı bir çorbacıya, bir güzel karnını doyurduktan sonra da, fırınına götürmüş. Adam, fırında bir güzel ısınmış. Ekmekçi, ( fırıncı ) adama, temiz kıyafetler vermiş... Bir oda göstermiş, içinde; banyosu olan, temiz bir yatak bulunan... Adam ekmekçiye ( fırıncıya ) öyle minnet duymuştu ki... Adam önce, güzelce bir yıkandı, sonrasında o mis gibi yatağa uzandı ve güzel rüyalara daldı... Kim bilir, kaç saat daha, uyuyakaldı, öylece oracıkta...
Artık, kendisine sahip çıkan, koruyan birileri vardı, hayatında...


M.D.B.

( Kalmasın! kimseler; aç, sefil ve sahipsiz... )

images?q=tbn:ANd9GcTOBQhsmOp8J42KjaSUmDhh8tnbv2cy_hlMqmFSs-L2uERz_wtj.jpg
 
Benzer Konular Başlık Forum Cevap Tarih
DELİBALTA Muharrem ÇARESİZ DELİBALTA Muharrem 2

Top