e-PaCk
Forum Gururu
Bob Ross TRT 2'de yayınlanan Resim Sevinci programında her hafta farklı bir çizimle ekranlara gelen; doğayla birlikte resim sanatını da kitlelere sevdiren "bonus" saçlarıyla ünlü ressam olarak kaldı hafızalarda.
Resimleri kartpostalları hatırlatan Ross, aslında emekli bir asker. Uzun yıllar Alaska'da çalışan ressamın dağ ve kış manzaralarını bu kadar çok sevmesini burada geçirdiği zamanlara bağlayabiliriz. Yarım saatlik televizyon programında; "Şimdi dallarında sincapların yaşadığı mutlu bir ağaç yapalım, şuraya üzerine kunduzların çıkıp güneşleneceği bir kayalık çizelim, gölümüzü içinde küçük canlıların yaşadığı mutlu çalılarla süsleyelim..." sözleriyle ve hatta yanında getirdiği sincabıyla Ross, çizdiği manzaralarda yaşıyor, izleyicilerini yaşatıyordu. Bu kadar ilgiyle izlenmesinin sebeplerinden biri de izleyicinin yüreğini ağzına getiren sürprizler yapmasıydı. Çizdiği muhteşem bir dağ veya göl manzarasının üzerine, ıspatulasının ucuna aldığı siyah boya ile kocaman bir çizgi çizerek, şaşkına dönen izleyicisini, biraz daha şaşırtarak o çizgiyi en az manzara kadar güzel bir çam ağacına ya da eski bir dağ kulübesine dönüştürürdü. Bunu yaparken de sanatçı kendi kendine "Şimdi diyorsunuzdur Bob ne yaptın, resmi mahvettin; ama bu birazdan mutlu bir ağaca dönüşecek." ya da "Bir zamanlar içinde yaşlı bir oduncunun huzur içinde yaşadığı bir kulübe yapmaya ne dersiniz?" derdi. İşte bu hız izleyiciyi yarım saatliğine de olsa ekran başından alıp Ross'un fırçasının veya ıspatulasının ucundaki manzaraya götürüyordu...
Ünlü Ressam Bob Ross'un Hayat Hikayesi
Bob Ross Alaska'nın ağır iklim koşullarında çalışan Bob Ross, Amerikan Hava Kuvvetleri'nde görevli bir askerdi. Boş zamanlarında resim yapıyor; sevincini, heyecanını, hüznünü tuvallere yansıtıyordu .
Kariyerini tamamlayıp, ordudan ayrılınca resim dersleri vermeye başlayan Ross'un Annetta Kowalski adında bir öğrencisi vardı. Genç kadın kocasına Ross’u o kadar çok methetmişti ki Walt da ressama ilk önce bir televizyon reklâmı, ardından dizi halinde programı yönetmek istedi.
Ross’un şöhrette gözü yoktu. Bu nedenle öğrencileriyle küçük atölyesinde çalışmak ona yetiyordu. Fakat, “Bildiklerinizi geniş bir kitle ile paylaşmak; eline fırça almaya bile cesaret edemeyenlere yardımcı olmak istemez misiniz?..”sözleri ressamı ikna etmeye yetti. Kowalskiler reklâm harcamaları için evlerini ipotek edip finans sağladı. Çünkü karı-koca,Ross'un hem insanî yönüyle hem de ressam yönüyle mükemmel biri olduğuna kanaat getirdi.
Reklâmlar o kadar ses getirdi ki, televizyon yapımcılarından arka arkaya teklifler gelmeye başladı. Programlar aynı anda 60 televizyon kanalından birden yayımlanıyordu.
Yıllarca hayranlıkla seyredilen "Resim Sevinci" (Joy of Painting with Bob Ross) adlı programdan Bob'un bazı konuşmaları:
Alıntı:
... Fırçamızla tuvalimize dokunuyoruz. Çok kolay! Korkmadan dokunuyoruz... Hata diye bir şey yoktur. Sadece küçük mutlu kazalar vardır... Şuraya yaşlı bir ağaç çiziyoruz. Belki de şurada yaşayan mutlu küçük çalılıklar vardır; işte tam şurada... Belki de çalılıkların arasında sevimli minik sincaplar neşeyle geziniyorlar. Biraz vanday kahverengi, biraz titan beyazı alalım... Tamam....
Programın ilgi görmesinin sebebi: Ross'un resmi sevdirmesi; sıcak ve içten anlatımıyla herkesi resim yapabileceğine inandırmasıydı. Onun için yetenek değildi önemli olan; sevgiydi, meraktı ve istekti.
Ross' un ünü arttıkça hakkında yapılan konuşmalar da çoğaldı. O, kimine göre bir usta, kimine göre de gereksiz bir ressamdı. "Resim sanatını basitleştiriyor; sanat yapmıyor ancak manzara yapıyor" eleştirileri, ressamın kulağına kadar gitti. Bu sözlere cevap veren ressam şöyle konuştu:
Alıntı:
Evet, ben manzara resimleri yapıyorum. Çünkü doğanın bin bir güzelliğini ve bu kusursuz dengeyi insanlara hatırlatmak hoşuma gidiyor. Siz güzelliklerin farkına varın yeter...
1993 yılına kadar 11 yıl boyunca, Türkiye'de "Resim Sevinci" olarak gösterilen "Joy of Painting" adlı programını çeken Bob Ross, lenf kanseri olduğunu öğrenince progr¤¤¤¤¤ son verdi. Sanatçı 1995'te de lenf kanserinden 52 yaşında öldü. Ardından programa bir süre oğlu devam etti.
Resimleri kartpostalları hatırlatan Ross, aslında emekli bir asker. Uzun yıllar Alaska'da çalışan ressamın dağ ve kış manzaralarını bu kadar çok sevmesini burada geçirdiği zamanlara bağlayabiliriz. Yarım saatlik televizyon programında; "Şimdi dallarında sincapların yaşadığı mutlu bir ağaç yapalım, şuraya üzerine kunduzların çıkıp güneşleneceği bir kayalık çizelim, gölümüzü içinde küçük canlıların yaşadığı mutlu çalılarla süsleyelim..." sözleriyle ve hatta yanında getirdiği sincabıyla Ross, çizdiği manzaralarda yaşıyor, izleyicilerini yaşatıyordu. Bu kadar ilgiyle izlenmesinin sebeplerinden biri de izleyicinin yüreğini ağzına getiren sürprizler yapmasıydı. Çizdiği muhteşem bir dağ veya göl manzarasının üzerine, ıspatulasının ucuna aldığı siyah boya ile kocaman bir çizgi çizerek, şaşkına dönen izleyicisini, biraz daha şaşırtarak o çizgiyi en az manzara kadar güzel bir çam ağacına ya da eski bir dağ kulübesine dönüştürürdü. Bunu yaparken de sanatçı kendi kendine "Şimdi diyorsunuzdur Bob ne yaptın, resmi mahvettin; ama bu birazdan mutlu bir ağaca dönüşecek." ya da "Bir zamanlar içinde yaşlı bir oduncunun huzur içinde yaşadığı bir kulübe yapmaya ne dersiniz?" derdi. İşte bu hız izleyiciyi yarım saatliğine de olsa ekran başından alıp Ross'un fırçasının veya ıspatulasının ucundaki manzaraya götürüyordu...
Ünlü Ressam Bob Ross'un Hayat Hikayesi
Bob Ross Alaska'nın ağır iklim koşullarında çalışan Bob Ross, Amerikan Hava Kuvvetleri'nde görevli bir askerdi. Boş zamanlarında resim yapıyor; sevincini, heyecanını, hüznünü tuvallere yansıtıyordu .
Kariyerini tamamlayıp, ordudan ayrılınca resim dersleri vermeye başlayan Ross'un Annetta Kowalski adında bir öğrencisi vardı. Genç kadın kocasına Ross’u o kadar çok methetmişti ki Walt da ressama ilk önce bir televizyon reklâmı, ardından dizi halinde programı yönetmek istedi.
Ross’un şöhrette gözü yoktu. Bu nedenle öğrencileriyle küçük atölyesinde çalışmak ona yetiyordu. Fakat, “Bildiklerinizi geniş bir kitle ile paylaşmak; eline fırça almaya bile cesaret edemeyenlere yardımcı olmak istemez misiniz?..”sözleri ressamı ikna etmeye yetti. Kowalskiler reklâm harcamaları için evlerini ipotek edip finans sağladı. Çünkü karı-koca,Ross'un hem insanî yönüyle hem de ressam yönüyle mükemmel biri olduğuna kanaat getirdi.
Reklâmlar o kadar ses getirdi ki, televizyon yapımcılarından arka arkaya teklifler gelmeye başladı. Programlar aynı anda 60 televizyon kanalından birden yayımlanıyordu.
Yıllarca hayranlıkla seyredilen "Resim Sevinci" (Joy of Painting with Bob Ross) adlı programdan Bob'un bazı konuşmaları:
Alıntı:
... Fırçamızla tuvalimize dokunuyoruz. Çok kolay! Korkmadan dokunuyoruz... Hata diye bir şey yoktur. Sadece küçük mutlu kazalar vardır... Şuraya yaşlı bir ağaç çiziyoruz. Belki de şurada yaşayan mutlu küçük çalılıklar vardır; işte tam şurada... Belki de çalılıkların arasında sevimli minik sincaplar neşeyle geziniyorlar. Biraz vanday kahverengi, biraz titan beyazı alalım... Tamam....
Programın ilgi görmesinin sebebi: Ross'un resmi sevdirmesi; sıcak ve içten anlatımıyla herkesi resim yapabileceğine inandırmasıydı. Onun için yetenek değildi önemli olan; sevgiydi, meraktı ve istekti.
Ross' un ünü arttıkça hakkında yapılan konuşmalar da çoğaldı. O, kimine göre bir usta, kimine göre de gereksiz bir ressamdı. "Resim sanatını basitleştiriyor; sanat yapmıyor ancak manzara yapıyor" eleştirileri, ressamın kulağına kadar gitti. Bu sözlere cevap veren ressam şöyle konuştu:
Alıntı:
Evet, ben manzara resimleri yapıyorum. Çünkü doğanın bin bir güzelliğini ve bu kusursuz dengeyi insanlara hatırlatmak hoşuma gidiyor. Siz güzelliklerin farkına varın yeter...
1993 yılına kadar 11 yıl boyunca, Türkiye'de "Resim Sevinci" olarak gösterilen "Joy of Painting" adlı programını çeken Bob Ross, lenf kanseri olduğunu öğrenince progr¤¤¤¤¤ son verdi. Sanatçı 1995'te de lenf kanserinden 52 yaşında öldü. Ardından programa bir süre oğlu devam etti.
