Forumlar
Yeni Mesajlar
CerezExtra
EĞLENCE ↓
Şans Kurabiyesi
Renk Falınız
ÇerezRADYO
Sevgiliye Özel
ÇerezDERGİ
Hızlı Okuma Testleri
Pratik Çözümler
Yeniler
Yeni Mesajlar
Yeni ürünler
Yeni kaynaklar
Son Aktiviteler
İndir
En son incelemeler
Dükkan
Giriş
Kayıt
Yeniler
Yeni Mesajlar
Menu
Giriş
Kayıt
Uygulamayı yükle
Yükle
Forumlar
Yaşam...
Okunası Yazılar
Bizim Çocukluğumuz ve Şimdi..
JavaScript devre dışı bırakıldı. Daha iyi bir deneyim için, devam etmeden önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Konuya cevap yaz
Mesaj
<blockquote data-quote="eFSaNe_KaRTaL" data-source="post: 372812" data-attributes="member: 7428"><p><span style="font-size: 15px"><strong>Hep söylüyorum, biz çocukken midemiz bulanınca ekmek yedirirlerdi,</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>grip "Yatınca geçer"di,başın ağrıyorsa "Çocukların başı ağrımaz" denirdi,</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>uykun kaçıyorsa "Oyuncaklarını düşün, güzel rüyalar görürsün" şeklinde konu</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>halledilirdi!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Okuma yazmayı öğrenemiyorsan ya, "Tembel"din ya "Yavaştan, sağlam</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>sağlam öğreniyor"dun!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Hüzünlü bir çocuksan "Yazar olacak herhalde" derlerdi,</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>yerinde duramıyorsan, etrafa saldırıyorsan bir tane çakarlardı,</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>susup otururdun.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Kanaatimce pedagojinin zirve yaptığı yıllardı o yıllar.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Çünkü sonra sonra, koşup oynadıktan sonra öksüren çocuk ''astım başlangıcı'',</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>okuma yazmayı zor söküyorsa ''disleksik'', hüzünlüyse ''depresif'',</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>aşırı hareketliyse ''hiperaktif'' diye nitelendirilmeye başlandı ve o sinameki yetiştirilen tipsizler şimdi büyüdüler! O kadar ilgi alaka sonrası ola ola ne oldular? Emo!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Emo ne?</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Hani beş-altı yıldır etrafta saçlarını gözlerinin tekini kapatacak şekilde öne öne tarayan, miskin görünüşlü, asık suratlı, beti benzi atmış, sıska,</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>dar pantolonlu, converse''li, siyah ojeli ergenler var ya...</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Taksim''de kaldırımlarda filan oturuyorlar.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Aha onlar Emo!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Emo kelimesinin emotional''dan (hissi) geldiği, bu yavruların pek bunalımlı pek güvensiz ve duygusal olduğu, topluma uyum sağlayamadıkları için böyle takıldıkları söyleniyor.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Bizim zamanımızda punk vardı ya, onun gibi bir akım, ama bir halta yaramayanı!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong></strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong><span style="color: #0000FF">*HERKESİN KEYFİNİ KAÇIRDIM*</span></strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong></strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Ay kıyamaam! Zamanında, kendi ergen yıllarımda bu akım</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>daha dünyada yokken 10 gün emo takılmışlığım vardır! Kafam neye bozuktu</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>hatırlamıyorum ama o 10 gün, üstelik de yaz tatilinde, evin o köşesinden bu</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>köşesine oflaya poflaya nemli gözlerle dolaştım. Saçımı taramadım, denize</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>gitmedim, sohbetlere katılmadım, tebessüm bile etmedim. Akşamları karabasan gibi yemek masasına çöküp herkesin keyfini kaçırdım. Bir akşamüstü, balkonda otururken annem "Ne bu surat her gün, senin derdin ne kızım aaa..." şeklinde pedagojik bir açılım yaptı.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>"Sıkılıyorum... Hayat çok anlamsız" cevabımın üzerinden sanırım</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>birkaç saniye geçmişti ki, acı ve can havliyle bir metre havaya sıçradım.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Annem, her Türk annesinin uzmanı olduğu ''mıncırma'' hamlesini oldukça sert ve uyarısız gerçekleştirmişti.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Mıncırma, malumunuz evlat artık poposuna terlikle vurulmayacak kadar büyüdüyse, ancak tekdir ile de uslanmıyor ve hakkı kötekse kullanılan, konu komşu, bitişik ev duyar ihtimaline karşı avaz avaz bağırmak yerine geçen bir terbiye şeklidir.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Tercihen bel veya bacak bölgesinden bir alan seçilir, elle kavranır ve et, 180 derece çevrilir!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Hemen ardından, daha acım ve şaşkınlığım hüküm sürerken, annem kısık sesle,</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>yüzünü yüzüme yaklaştırarak "Alırım ayağımın altına" diye başladı ve "Karnın tok sırtın pek! Aklını başına topla! Sıkılıyorsan da git bakkala evin alışverişini yap, sonra da gel yemek kitabından bir kurabiye pişir, akşam misafir var, hadi yallah..." şeklinde bitirdi!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong></strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong><span style="color: #0000FF">*NE DERDİM KALDI NE DE TASAM*</span></strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong></strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Malumunuz eti mıncırılan ergen olay yerinde fazla kalamaz, mıncırandan tırstığı için kendisine yalakalık yapar, arzu ettiği aktiviteleri gerçekleştirir.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Mıncıran mutlu, mıncırılansa artık efendi bir insandır! Aynen öyle oldu.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Mıncırma sonrası ne derdim kaldı ne tasam! Emo''luğum o gün bitti, bu yaşa</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>kadar da hep mutlu mesut, uyumlu, üretken biri olarak yaşadım. Şimdinin</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>sokakta bira içen, gelen geçenden ihtiyacı var diye değil, hayat tarzı sandığı için para dilenen, dünyanın bütün derdi sırtındaymış gibi davranıp,</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>bunalım takılıp bir işin ucundan tutmayan emo''larının başında, bizim zamanımızın anne babaları olacaktı ki. Ohoo... Muma dönerdi hepsi! Bir kere her şeyden önce bütün o yüzü gözü saçla kaplı eşek herifleri bir eşek tıraşına götürürlerdi, kesin!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Ülkenin gençlerine bak.</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Tarikat yurtlarında yetiştirilen çocuklar, polise atsın diye eline taş verilenler, bir de emo''lar!</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Gelecekten çok umutluyum çok!........</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>**</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Gürse Birsel</strong></span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="eFSaNe_KaRTaL, post: 372812, member: 7428"] [SIZE=4][B]Hep söylüyorum, biz çocukken midemiz bulanınca ekmek yedirirlerdi, grip "Yatınca geçer"di,başın ağrıyorsa "Çocukların başı ağrımaz" denirdi, uykun kaçıyorsa "Oyuncaklarını düşün, güzel rüyalar görürsün" şeklinde konu halledilirdi! Okuma yazmayı öğrenemiyorsan ya, "Tembel"din ya "Yavaştan, sağlam sağlam öğreniyor"dun! Hüzünlü bir çocuksan "Yazar olacak herhalde" derlerdi, yerinde duramıyorsan, etrafa saldırıyorsan bir tane çakarlardı, susup otururdun. Kanaatimce pedagojinin zirve yaptığı yıllardı o yıllar. Çünkü sonra sonra, koşup oynadıktan sonra öksüren çocuk ''astım başlangıcı'', okuma yazmayı zor söküyorsa ''disleksik'', hüzünlüyse ''depresif'', aşırı hareketliyse ''hiperaktif'' diye nitelendirilmeye başlandı ve o sinameki yetiştirilen tipsizler şimdi büyüdüler! O kadar ilgi alaka sonrası ola ola ne oldular? Emo! Emo ne? Hani beş-altı yıldır etrafta saçlarını gözlerinin tekini kapatacak şekilde öne öne tarayan, miskin görünüşlü, asık suratlı, beti benzi atmış, sıska, dar pantolonlu, converse''li, siyah ojeli ergenler var ya... Taksim''de kaldırımlarda filan oturuyorlar. Aha onlar Emo! Emo kelimesinin emotional''dan (hissi) geldiği, bu yavruların pek bunalımlı pek güvensiz ve duygusal olduğu, topluma uyum sağlayamadıkları için böyle takıldıkları söyleniyor. Bizim zamanımızda punk vardı ya, onun gibi bir akım, ama bir halta yaramayanı! [COLOR="#0000FF"]*HERKESİN KEYFİNİ KAÇIRDIM*[/COLOR] Ay kıyamaam! Zamanında, kendi ergen yıllarımda bu akım daha dünyada yokken 10 gün emo takılmışlığım vardır! Kafam neye bozuktu hatırlamıyorum ama o 10 gün, üstelik de yaz tatilinde, evin o köşesinden bu köşesine oflaya poflaya nemli gözlerle dolaştım. Saçımı taramadım, denize gitmedim, sohbetlere katılmadım, tebessüm bile etmedim. Akşamları karabasan gibi yemek masasına çöküp herkesin keyfini kaçırdım. Bir akşamüstü, balkonda otururken annem "Ne bu surat her gün, senin derdin ne kızım aaa..." şeklinde pedagojik bir açılım yaptı. "Sıkılıyorum... Hayat çok anlamsız" cevabımın üzerinden sanırım birkaç saniye geçmişti ki, acı ve can havliyle bir metre havaya sıçradım. Annem, her Türk annesinin uzmanı olduğu ''mıncırma'' hamlesini oldukça sert ve uyarısız gerçekleştirmişti. Mıncırma, malumunuz evlat artık poposuna terlikle vurulmayacak kadar büyüdüyse, ancak tekdir ile de uslanmıyor ve hakkı kötekse kullanılan, konu komşu, bitişik ev duyar ihtimaline karşı avaz avaz bağırmak yerine geçen bir terbiye şeklidir. Tercihen bel veya bacak bölgesinden bir alan seçilir, elle kavranır ve et, 180 derece çevrilir! Hemen ardından, daha acım ve şaşkınlığım hüküm sürerken, annem kısık sesle, yüzünü yüzüme yaklaştırarak "Alırım ayağımın altına" diye başladı ve "Karnın tok sırtın pek! Aklını başına topla! Sıkılıyorsan da git bakkala evin alışverişini yap, sonra da gel yemek kitabından bir kurabiye pişir, akşam misafir var, hadi yallah..." şeklinde bitirdi! [COLOR="#0000FF"]*NE DERDİM KALDI NE DE TASAM*[/COLOR] Malumunuz eti mıncırılan ergen olay yerinde fazla kalamaz, mıncırandan tırstığı için kendisine yalakalık yapar, arzu ettiği aktiviteleri gerçekleştirir. Mıncıran mutlu, mıncırılansa artık efendi bir insandır! Aynen öyle oldu. Mıncırma sonrası ne derdim kaldı ne tasam! Emo''luğum o gün bitti, bu yaşa kadar da hep mutlu mesut, uyumlu, üretken biri olarak yaşadım. Şimdinin sokakta bira içen, gelen geçenden ihtiyacı var diye değil, hayat tarzı sandığı için para dilenen, dünyanın bütün derdi sırtındaymış gibi davranıp, bunalım takılıp bir işin ucundan tutmayan emo''larının başında, bizim zamanımızın anne babaları olacaktı ki. Ohoo... Muma dönerdi hepsi! Bir kere her şeyden önce bütün o yüzü gözü saçla kaplı eşek herifleri bir eşek tıraşına götürürlerdi, kesin! Ülkenin gençlerine bak. Tarikat yurtlarında yetiştirilen çocuklar, polise atsın diye eline taş verilenler, bir de emo''lar! Gelecekten çok umutluyum çok!........ ** Gürse Birsel[/B][/SIZE] [/QUOTE]
Alıntıları ekle...
İsim
Spam kontrolü
Ülkemizin kuzeyindeki deniz hangisidir? (bitişik yazınız)
Cevapla
Forumlar
Yaşam...
Okunası Yazılar
Bizim Çocukluğumuz ve Şimdi..
Top