Yem YeşiL sabahLarın Sim Siyah akşamlarında mabedimiz olan Çarkcaddesi'nde buluşurduk. Ardından atkıLarımızLa depremle sınanmış hayatlarımızı kaderlerimizi birbirine bağlıyorduk. Birimiz hepimiz hepimiz birimiz anlayışını savunuyorduk. Zatende öyle olmalıydı. Bazende atkılarımızla kıtalar arası samanyoLu yapardık. Düzce'den Nihat, İstanbuL'dan bütün tayfa, Ankara'dan Alperen, Bolu'dan Sado, Kütahya'dan Emre, İngiltere'den Sarı Meto, Almanya'dan Güven, Hollanda'dan Dervin. Hep daha iyiyi daha güzeli istedik. Hep hayata dik bakmak istedik. Ne kadar boynumuzu kırmaya çalışanlar karşı denizin soyundan çok olsada hiç bir zaman bökmedik yeşil siyah atkılarımızla örtülü boynumuzu.
Ardından Kimimize göre, No Camp, San Siro, Amsterdam Arena, Roma oLimpiyat'tan daha güzel stadımızda giderdik. Çünkü en fazla orda kendimizi güçlü hissederdik. Hele Maraton'un tam ortasındaysak değmeyin keyfimize. Tribünde maç varken zahten kızılca kıyamet uğultusu olurdu. Maç yokken boş stadta. İnceden söylerdik bestelerimizi. Hep daha iyi Sakaryaspor daha güzel Adapazarı için. Ardından tribünden meşalelerle ışık olurduk Sakarya'ya, Adapazarı'na.
Stadtan sonra bazen hüzünlü bazen sevinçli ayrılırdık. Stadtan her çıkışımızda bir dahaki buluşmamızda daha iyi olacaz diye sözlenirdik. Ardından gene mabedimize giderdik. Çarkcaddemi'ze yani. Galibiyeti doya doya kutlar. Yenilgilerde ise sotelerimizde sessizce özülür ağlardık. Ama hep bir dahaki maç için çok umutLu oLurduk. Nede olsa Sakaryaspor oynayacak takım.
Geceleri şehrimizi Yeşil'Siyah'a boyatmak için kaçardık evlerimizden. Herkez güzel uykularına dalarken biz toplanırdık mabedimizdi. Bazen 3-5 kişi olsakta hiç yılmazdık..
Ve şimdi biz Sakarya nehrinin akışı gibi geliyoruz. Yılmadan, tırsmadan, eksilmeden, her gün öbüründen daha fazla olarak. Ama öyle böyle gelmiyoruz harbici geliyoruz. Bazıları için korkulu rüya, bazıları için örnek alıcı, bazıları için can dostu.
Ve son oLarak
Seßeßsiz attığımız kahkahaLar ,
KoLkoLa Yürüdüğüüz yoLLar ,
ßir Sevda Uğruna ağLadıgımız geceLer ,
EfkarLanıp İçtiğimiz AkşamLar ,
ßeraber Dağıttıgımız anLar ,
MutLu GözLerLe ßirßirine ßakan GözLer anLatır ßizi
ßiz ßize Yeteriz.. Gerisimi onLar zaten Hikaye
Ardından Kimimize göre, No Camp, San Siro, Amsterdam Arena, Roma oLimpiyat'tan daha güzel stadımızda giderdik. Çünkü en fazla orda kendimizi güçlü hissederdik. Hele Maraton'un tam ortasındaysak değmeyin keyfimize. Tribünde maç varken zahten kızılca kıyamet uğultusu olurdu. Maç yokken boş stadta. İnceden söylerdik bestelerimizi. Hep daha iyi Sakaryaspor daha güzel Adapazarı için. Ardından tribünden meşalelerle ışık olurduk Sakarya'ya, Adapazarı'na.
Stadtan sonra bazen hüzünlü bazen sevinçli ayrılırdık. Stadtan her çıkışımızda bir dahaki buluşmamızda daha iyi olacaz diye sözlenirdik. Ardından gene mabedimize giderdik. Çarkcaddemi'ze yani. Galibiyeti doya doya kutlar. Yenilgilerde ise sotelerimizde sessizce özülür ağlardık. Ama hep bir dahaki maç için çok umutLu oLurduk. Nede olsa Sakaryaspor oynayacak takım.
Geceleri şehrimizi Yeşil'Siyah'a boyatmak için kaçardık evlerimizden. Herkez güzel uykularına dalarken biz toplanırdık mabedimizdi. Bazen 3-5 kişi olsakta hiç yılmazdık..
Ve şimdi biz Sakarya nehrinin akışı gibi geliyoruz. Yılmadan, tırsmadan, eksilmeden, her gün öbüründen daha fazla olarak. Ama öyle böyle gelmiyoruz harbici geliyoruz. Bazıları için korkulu rüya, bazıları için örnek alıcı, bazıları için can dostu.
Ve son oLarak
Seßeßsiz attığımız kahkahaLar ,
KoLkoLa Yürüdüğüüz yoLLar ,
ßir Sevda Uğruna ağLadıgımız geceLer ,
EfkarLanıp İçtiğimiz AkşamLar ,
ßeraber Dağıttıgımız anLar ,
MutLu GözLerLe ßirßirine ßakan GözLer anLatır ßizi
ßiz ßize Yeteriz.. Gerisimi onLar zaten Hikaye
