Kürtler'de bir kültürel gelenek vardır. Külü başına sürmek, evi barkı yıkılmak, kimi kimsesi kalmamak, ocağı sönmek demektir.
Duymuşsunuzdur "Küller yağa başıma, toprak başıma" işte bu anlama geliyor.
Yani eli kolu bağlı kocaman bir çaresizlik. Kelimenin tam manasıyla umudun, sözün bittiği yer. Hayatında her türlü acıyı görmüş olsan bile. Bu kadar yürek yakanı... Bu kadar yüreği dağlayanı düşmanımız görmiye...
Söz yok. Sade bir yangın var yürekte. İçin için kor. Suyun kâr etmediği. İzinin ömürlük süreceği. Tez vakit söne...
Bir arkadasimin
(( ailesin son geldigi durum
