Kimi zamanhaykırasım gelirdi
Etrafına nazareden gözlerim ürkerdi, nedense acaba derdi
Boyun bükmekkederdi, taklit üzere olan inanç kimbilir neye yeterdi
Umut en vazgeçilmezdeğerdi, emel için şartlanmak esefti,keşkeler ne garipti
İnanırdım, kanardım, avunurdum
Anlamadan yanmayaadaydım, masumiyet adına yaşayandım
Anam, babam her şeyi bilir sandım, çekincesiz bir candım, yanıldım
Aklımı ve izanımıgerekçesiz kullandım, heyecan uğruna nasılda abanırdım, andım
Bazen penceredenmelül melül bakardım
İçimi burkan Saiklere kapanırdım, dinlediğim şiirleri yaşardım
Hüzün kokan hanginesiri okusam, hicran dalgalarında çırpınsam, kanardım
Akan gözyaşlınayanmazdım, ruhumu dinlendirdiğime inanırdım, bir sürurla yaslanırdım
Annem ve babamyıllar oldu rahmetlik olalı
Hoca telkinveriyordu, Arapça söylüyordu, oysa onlar bilmiyordu
Ruhla konuşmak,anlaması için çabalamak, münker ve nekiri dikkate almak acıydı
Oysa berzah vecan için inşirah ardı
Hocaya bel bağlamak tuhaftı, cennet adına geçit vermek zandı
Kabir azabınasıldı, mizan kurulmadan hesap sanki hazırdı, dimağ uzaktı
Vicdan ve irade,aklın ve azmin didarında ki vahaydı, ütopya nasıl bir farktı
Mustafa CİLASUN
