Benimde Hayallerim Vardı
Benimde hayallerim vardı bir zamanlar, ümitlerim vardı herkesin olduğu gibi. Mutluluk düşleri saklamıştım kalbime. Büyüyünce hep güzel günlerin geleceğini hayal ederdim kendi hayatımın kahramanı olarak. Aşka, sevgiye, dostluğa, mutluluğa yürüyecektim kendi hesabıma küçücük adımlarla...
Benimde hayallerim vardı herkesin olduğu gibi. Sevdalarım,sevinçlerim vardı. bir güvercin sıcaklığı taşırdım çocuk yüreğimde hep. Dağlı çocuklarla pınarlara, esip geçen rüzgarlara güler geçerdim. En çok kuşları, çiçekleri, beyaz yeleli atları ve menekşe gözlü bir kızı severdim. Güller açardı ne zaman ellerimi uzatsam ellerine. Serin serin yeller eserdi saçlarında...
Benimde hayallerim vardı sizin olduğu gibi. Kendime göre küçük bir yuva kuracaktım, Neşesiyle güleceğim, hüznüyle hüzünleneceğim ve beni en iyi anlayacak bir eşim olacaktı. Doğacak çocuklarımlarımla sorunsuz yaşayacaktım. Mutlu yaşayıp, hiç üzülmeyecektim hep gülecektim. Kin, nefret, intikam, yalan olmayacaktı benim hanemde. Strese girmeyecek, kırılmayacaktım, kırmayacaktım kimseyi...
Bir dünyam olacaktı küçücük, herkesin içinde dost olduğu, dostça geçindiği. Mutlu küçücük bir dünya. Herkesin biribirini kardeşçe sevdiği...
Hayat bir türküdür sanardım dağ eteklerinde söylenen, güneş atarken karşı yamaçlara ve gülerken pınarlara kırmızı benekli çiçekler. Hayat bir türküdür sanardım dağ rüzgarlarının çocuklara söylediği bir seher vakti.
Benimde hayallerim vardı bir zamanlar, ümitlerim vardı sizin olduğu kadar. Hayallerdeki gibi sanardım yaşamı, oyunlardaki gibi. Hani bir pınar başında kurulan düşler yada çocukken oynanan oyunlar gibi. Nasıl ki, size rolünüz biçiliyorsa ve siz buna bütün yeteneğiniz, gücünüz ve azminizle sarılıp oyununuzu ve size verilen rolü başarıyla bitirmek istiyorsanız.
Oysa hiçte öyle değil yaşamın acımasızlığının farkına varanlar için. Kimsenin bilmediği, kimsenin düşünmediği bir yarayla kanıyorum şimdi. Anladımki hiç bir acı, ihanetin acısı kadar acı vermiyor insana. Kırıldık artık en kötüsü. Siz kırıldınız ve kırılanda artık yerine konmuyor. İnsanın yüreğinde açılan yaralar kolay kapanmıyor. Asıl yaşamımdaki, rolüm benim için zor, ağır ve kahredici.
Öyle bir ateş yakıyor ki içimi... Gül döküp yaralarıma susuyorum her gece... Sevince uzanan bütün yollar kapalı...
Sevdasına yandığım dünyada, içinde suskun volkanlar taşıyan bir derviş gibi, buynu bükük gezerim gönül ülkemde...
Şimdilik yaşadıkça yüreğime gizleyeceğim sevgimi, özlemimi ve isyanlarımı...
Biliyorum içimde ki, hiç bir çığlığı duymuyorsunuz ve duyuramıyacağım size. Kanamalarımı, haykırışlarımı duyuramıyacağım...
İyi ki, tüm yaralarıma karşın varsınız, hayatıma girmişsiniz. Bana küs bakan gözlerinizden öpüyorum. Beni anlamanızı beklemiyorum, affetmenizi dilemiyorum...
Benimde hayallerim vardı bir zamanlar, ümitlerim vardı herkesin olduğu gibi. Mutluluk düşleri saklamıştım kalbime. Büyüyünce hep güzel günlerin geleceğini hayal ederdim kendi hayatımın kahramanı olarak. Aşka, sevgiye, dostluğa, mutluluğa yürüyecektim kendi hesabıma küçücük adımlarla...
Benimde hayallerim vardı herkesin olduğu gibi. Sevdalarım,sevinçlerim vardı. bir güvercin sıcaklığı taşırdım çocuk yüreğimde hep. Dağlı çocuklarla pınarlara, esip geçen rüzgarlara güler geçerdim. En çok kuşları, çiçekleri, beyaz yeleli atları ve menekşe gözlü bir kızı severdim. Güller açardı ne zaman ellerimi uzatsam ellerine. Serin serin yeller eserdi saçlarında...
Benimde hayallerim vardı sizin olduğu gibi. Kendime göre küçük bir yuva kuracaktım, Neşesiyle güleceğim, hüznüyle hüzünleneceğim ve beni en iyi anlayacak bir eşim olacaktı. Doğacak çocuklarımlarımla sorunsuz yaşayacaktım. Mutlu yaşayıp, hiç üzülmeyecektim hep gülecektim. Kin, nefret, intikam, yalan olmayacaktı benim hanemde. Strese girmeyecek, kırılmayacaktım, kırmayacaktım kimseyi...
Bir dünyam olacaktı küçücük, herkesin içinde dost olduğu, dostça geçindiği. Mutlu küçücük bir dünya. Herkesin biribirini kardeşçe sevdiği...
Hayat bir türküdür sanardım dağ eteklerinde söylenen, güneş atarken karşı yamaçlara ve gülerken pınarlara kırmızı benekli çiçekler. Hayat bir türküdür sanardım dağ rüzgarlarının çocuklara söylediği bir seher vakti.
Benimde hayallerim vardı bir zamanlar, ümitlerim vardı sizin olduğu kadar. Hayallerdeki gibi sanardım yaşamı, oyunlardaki gibi. Hani bir pınar başında kurulan düşler yada çocukken oynanan oyunlar gibi. Nasıl ki, size rolünüz biçiliyorsa ve siz buna bütün yeteneğiniz, gücünüz ve azminizle sarılıp oyununuzu ve size verilen rolü başarıyla bitirmek istiyorsanız.
Oysa hiçte öyle değil yaşamın acımasızlığının farkına varanlar için. Kimsenin bilmediği, kimsenin düşünmediği bir yarayla kanıyorum şimdi. Anladımki hiç bir acı, ihanetin acısı kadar acı vermiyor insana. Kırıldık artık en kötüsü. Siz kırıldınız ve kırılanda artık yerine konmuyor. İnsanın yüreğinde açılan yaralar kolay kapanmıyor. Asıl yaşamımdaki, rolüm benim için zor, ağır ve kahredici.
Öyle bir ateş yakıyor ki içimi... Gül döküp yaralarıma susuyorum her gece... Sevince uzanan bütün yollar kapalı...
Sevdasına yandığım dünyada, içinde suskun volkanlar taşıyan bir derviş gibi, buynu bükük gezerim gönül ülkemde...
Şimdilik yaşadıkça yüreğime gizleyeceğim sevgimi, özlemimi ve isyanlarımı...
Biliyorum içimde ki, hiç bir çığlığı duymuyorsunuz ve duyuramıyacağım size. Kanamalarımı, haykırışlarımı duyuramıyacağım...
İyi ki, tüm yaralarıma karşın varsınız, hayatıma girmişsiniz. Bana küs bakan gözlerinizden öpüyorum. Beni anlamanızı beklemiyorum, affetmenizi dilemiyorum...
