Seni,bir hücreden yaşamaya layık bir canlı haline getiren benim.Seni ıstırapların en
büyüğüyle doğurdum;sevinçlerin en büyüğüyle kollarıma aldım.Sana ilk davranışı,ilk
gülüşü,ilk bakışı,ilk heceyi ben öğrettim.Seni karşılıksız,menfaatsiz,tertemiz ilk ben
sevdim.Sana hayatta ilk lazım olacak dersleri ben verdim.Senin yüzünden ilk acıları
ben duydum.İlk ağlayışlarını benim göğsümde dindirdin.İlk sırrını bana açtın.İlk dost
beni edindin.
Ben anneyim !
Bana her zaman güvendin.İlk aşkını ben hissettim.Üzüntülerin benim üzüntülerim
oldu.Seni pencerelerde bekledim,gelişinde kapılara koştum.Seni her zaman aynı
duygularla bağrıma bastım,seninle iftihar ettim,seninle taçlandım,şereflendim.
Ben anneyim !
Ben Tanrı'nın en büyük lütfuna layık görülmüşüm.Ben bereketim.Ben Tanrı gibi
insan yaratabiliyorum.Ben yeryüzünde iyi ve güzel,kötü ve çirkin her şeyin mesuliyetini
taşıyorum.Medeniyet benim,mazi benim,gelecek günlerin ümidi benim.
Ben anneyim !
Ben insanlığın başı ve sonuyum.Ben hayata şekil veren sanatkarım. İstediğim
renkleri kullanır,istediğim gibi yontarım.Beynine ilk nakşolacak sözler benim, kalbe
ilk yerleşecek duygular benim duygularımdır.Ben cennet ve cehennemim.Ben istersem
sevgi kardeşlik ve dostlukla büyütürüm;istemezsem kinle,düşmanlıkla içini doldururum
Ben dünyaya nizam veren iradeyim.
Ben anneyim !
Ben sabır ve tahammülüm.Ben en yumuşak ve en sertim.Cesur olmayı nasıl benden
öğrendinse,korkuyu da ben sana öğrettim.Seni ilk öpen ve ilk döven benim.Sevmek,
aşık olmak,şefkat,kin,dostluk ve düşmanlık duygularının hepsi bende.
Ben anneyim !
Bir acı duyarken beni çağırırsın.Ben teselliyim.Ölsem bile gözüm arkadadır.Ben
endişelerin derin kuyusuyum.Kendi içime düşerim.Ben bütün alakaların mihrakıyım.
Cömert olduğum kadar hasis,kıskanmaz göründüğüm derece de kıskancım.
Evet,seni kıskanırım.Sen benim eserimsin,sen benim emeğimsin.Sen benim güzel
günlerim,geçen ömrüm,bütün hatıralarımsın.Seni kıskanırım.Seni bu duygumla bunaltır,
isyan ettirir,üzerim.Seni kendime hasretmek isterim.
Bunun için kıskanırım seni.
Ben anneyim !
Ben saygının mihrabıyım.Önümde diz çökmeni isterim.Gönlünde yer etmeyi isterim.
Hakkım ödensin isterim.Unutulmaktan korkarım.Baş üstünde ve baş köşende yerim.
Bu benim hakkım.
Ben anneyim !
Ve son nefesimde...
Her zaman...
Sütüm ve hakkım helal olsun yavrum derim.
Sadun TANJU
VATAN GAZETESİ-1957
büyüğüyle doğurdum;sevinçlerin en büyüğüyle kollarıma aldım.Sana ilk davranışı,ilk
gülüşü,ilk bakışı,ilk heceyi ben öğrettim.Seni karşılıksız,menfaatsiz,tertemiz ilk ben
sevdim.Sana hayatta ilk lazım olacak dersleri ben verdim.Senin yüzünden ilk acıları
ben duydum.İlk ağlayışlarını benim göğsümde dindirdin.İlk sırrını bana açtın.İlk dost
beni edindin.
Ben anneyim !
Bana her zaman güvendin.İlk aşkını ben hissettim.Üzüntülerin benim üzüntülerim
oldu.Seni pencerelerde bekledim,gelişinde kapılara koştum.Seni her zaman aynı
duygularla bağrıma bastım,seninle iftihar ettim,seninle taçlandım,şereflendim.
Ben anneyim !
Ben Tanrı'nın en büyük lütfuna layık görülmüşüm.Ben bereketim.Ben Tanrı gibi
insan yaratabiliyorum.Ben yeryüzünde iyi ve güzel,kötü ve çirkin her şeyin mesuliyetini
taşıyorum.Medeniyet benim,mazi benim,gelecek günlerin ümidi benim.
Ben anneyim !
Ben insanlığın başı ve sonuyum.Ben hayata şekil veren sanatkarım. İstediğim
renkleri kullanır,istediğim gibi yontarım.Beynine ilk nakşolacak sözler benim, kalbe
ilk yerleşecek duygular benim duygularımdır.Ben cennet ve cehennemim.Ben istersem
sevgi kardeşlik ve dostlukla büyütürüm;istemezsem kinle,düşmanlıkla içini doldururum
Ben dünyaya nizam veren iradeyim.
Ben anneyim !
Ben sabır ve tahammülüm.Ben en yumuşak ve en sertim.Cesur olmayı nasıl benden
öğrendinse,korkuyu da ben sana öğrettim.Seni ilk öpen ve ilk döven benim.Sevmek,
aşık olmak,şefkat,kin,dostluk ve düşmanlık duygularının hepsi bende.
Ben anneyim !
Bir acı duyarken beni çağırırsın.Ben teselliyim.Ölsem bile gözüm arkadadır.Ben
endişelerin derin kuyusuyum.Kendi içime düşerim.Ben bütün alakaların mihrakıyım.
Cömert olduğum kadar hasis,kıskanmaz göründüğüm derece de kıskancım.
Evet,seni kıskanırım.Sen benim eserimsin,sen benim emeğimsin.Sen benim güzel
günlerim,geçen ömrüm,bütün hatıralarımsın.Seni kıskanırım.Seni bu duygumla bunaltır,
isyan ettirir,üzerim.Seni kendime hasretmek isterim.
Bunun için kıskanırım seni.
Ben anneyim !
Ben saygının mihrabıyım.Önümde diz çökmeni isterim.Gönlünde yer etmeyi isterim.
Hakkım ödensin isterim.Unutulmaktan korkarım.Baş üstünde ve baş köşende yerim.
Bu benim hakkım.
Ben anneyim !
Ve son nefesimde...
Her zaman...
Sütüm ve hakkım helal olsun yavrum derim.
Sadun TANJU
VATAN GAZETESİ-1957
