Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.

SENİ SEVMEKTEN NE ZAMAN VAZGEÇTİM BİLİYORMUSUN​

Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin
olacak olsam bile düşücelerini açıkca söylemediğini anladığım
zaman vazgeçtim.

Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin
şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmeyeceğini anladığım zaman vazgeçtim.
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın
için vazgectim.​

Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen oldugun için vazgeçtim.
BENCİL OLDUĞUN İÇİN VAZGEÇTİM!!
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi. Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladim.
Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.

Frida Kahlo

Sevmeyip de seviyormuş gibi yapanlardan,​

kapıyı aralık gibi bırakıp arkasına saklananlardan.
İyi insan rolü yapıp da cebinde külçe külçe ego saklayanlardan.
Ya belki de gerçekten vakti yoktu diye düşünüp
anlayışta hep açık çek dağıttığım eşimden dostumdan.

Hepsinden bir bir değil topluca vazgeçtim ben.​

İnsanoğlu olup da insanca tavırlar sergileyemeyenlerden.
İlişkileri eşittir ticaret olarak görenlerden.
Makam elde edip de oldum sananlardan,
ellerini her uzattıklarında tuttuklarımdan,
hadi bir sürpriz yapayım da mutlu olsun dediklerimden.

Bir bir değil hepten vazgeçtim ben.​

İyileşemeyecek kadar yara almış çocukluklarından da
yaşça yetişmiş ama yetişkin olamamış sözde insan yanlarından da.
İsimleriyle cisimleriyle vazgeçtim ben.
Ayy çok özledim seni safsatalarından, ruhumun seviyede
ruhlarına ağır gelenlerinden.
Baktığımda içlerinin en uç noktalarına kadar gördüklerimden,
bir kez olsun onların gerçek dostları (!) gibi oturup da
arkalarından dedikodularını yapmadıklarımdan.

A-ha da şimdi sizlerin huzurunda vazgeçtim ben.​

Yüzüm duvar, bedenim bir taş kadar soğuk, gözlerim seni gördüğüme sevindim ışığı yakmayacak kadar donuk.
"Şimdi herkesi affediyor, sevgiyle kucaklıyorum"
yanlarımı da rafa kaldırarak herkes kendi çukurunun
karanlığında kalsın, ruhumu meşale yapıp üzerlerine sunmak
artık benim vazifem değil diyerek çekiliyorum.
Sevgimde cömert, nefrette eli cimri yanlarımı kaldırıyorum yani meze sofralarınızdan.
Gözlerimi açıyorum artık mide bulandıran bayağı/sahte ilişkilerinize.
Bulanan mide iyidir hem, bulansın ki geçemeyin bir daha boğazımdan.
Hem su değil miydi o bulanmadan durulmayan?

Ben vazgeçtim…!!!yollar sizin olsun kralına eyvallahım yok​