Adamın biri, bir gece, garip bir rüya görmüş; upuzun bir kumsal boyunca, Tanrı ile beraber yürüyormuş. Onlar yürürken, tam karşılarında ki gökyüzünden de bir film şeridi gibi adamın hayatından sahneler geçiyormuş. Kumsal adamın hayat yolu imiş, sanki.
Adam, her sahnede kumda iki çift ayak izi kaldığını farketmiş, bir çifti kendisine, bir çifti Tanrı’ya ait. Hayatının son sahnesi göründüğünde dönüp kumdaki ayak izlerine bakmış. Ve birden birşey dikkatının çekmiş; hayat yolunun pek çok bölümünde, üstelik de hayatının en zor ve en acı anlarında kumda sadece bir çift ayak izi görülüyormuş.
“Tanrım, eğer sana inanırsam, senin yolunda gidersem, her zaman yanımda olacağını, beni hiç terk etmeyeceğini söylemiştin. Oysa hayat yoluma bakıyorum.
En zorlu, en kötü, en acılı anlarımda, sadece bir çift ayak izi görüyorum kumda.
Anlamıyorum, Tanrım, anlayamıyorum! Hayatın kolay günlerinde yanımda yürüyorsun da, sana en muhtaç olduğum anlarda beni niye terk ediyorsun?”
Tanrı gülümseyerek cevap vermiş:
“Sevgili, çok sevgili çocuğum, ben seni çok sevdim ve hiç terk etmedim.
Hayat yolundaki o zorlu sınav günlerinde, yani en acılı, en zor anlarında,
kumda hep bir çift ayak izi gördün, çünkü o sıralar ben seni kucağımda taşıyordum!”
Adam, her sahnede kumda iki çift ayak izi kaldığını farketmiş, bir çifti kendisine, bir çifti Tanrı’ya ait. Hayatının son sahnesi göründüğünde dönüp kumdaki ayak izlerine bakmış. Ve birden birşey dikkatının çekmiş; hayat yolunun pek çok bölümünde, üstelik de hayatının en zor ve en acı anlarında kumda sadece bir çift ayak izi görülüyormuş.
“Tanrım, eğer sana inanırsam, senin yolunda gidersem, her zaman yanımda olacağını, beni hiç terk etmeyeceğini söylemiştin. Oysa hayat yoluma bakıyorum.
En zorlu, en kötü, en acılı anlarımda, sadece bir çift ayak izi görüyorum kumda.
Anlamıyorum, Tanrım, anlayamıyorum! Hayatın kolay günlerinde yanımda yürüyorsun da, sana en muhtaç olduğum anlarda beni niye terk ediyorsun?”
Tanrı gülümseyerek cevap vermiş:
“Sevgili, çok sevgili çocuğum, ben seni çok sevdim ve hiç terk etmedim.
Hayat yolundaki o zorlu sınav günlerinde, yani en acılı, en zor anlarında,
kumda hep bir çift ayak izi gördün, çünkü o sıralar ben seni kucağımda taşıyordum!”
