Aşktan Çevirdim Aşk’a Döndüm Yüzümü

Saat içimin söküldüğü an ,içimin döküldüğü an...
Bugün sensizliğimin kaçıncı günü bilmiyorum
Bildiğim tek şey, bende bitmediğin, bittiğim kadar
Canım yanıyor
Ateşe tutulmuş ruhumda, üşüyor içimin soğuğu
Ve
Sesimde uzun bir çığlık kalbim çok yoruldu diyor

Unutmak istiyorum
Unutmak istiyorum
Unutmak istiyorum
Olmuyor ...
Aklım çok hain yüreğim kadar
Şarkılar, şiirler, resimler de senden yana
Kırılsın diyorum artık kırılsın boş kalan çerçeveler ...

Cümlelere sığmıyor hem deniz hem kıyı oluşum.
Kendimi kendime vuruşum
Hiçliğimle yüzleşiyorum bu sıralar
Bu yüzden beni yok eden bu susuşum
Bu yüzden ses(n)sizliğimin içinde kayboluşum
Acıyı da dindirmiyor uzakları ezberleten kaçışlar
Nereye kadar diyorum nereye kadar bu kahroluşlar?
Yüreğim aşktan
Aklım Sezen ‘den çalıyor o an

Zaman sadece birazcık zaman ...

Tuttuğun yerden mi kırılır dal her zaman ?
Ve hep eylülde mi dökülür yapraklar ?
Ömrümün tek mevsimi
Aşka inancımı da eskitti beni eskittiği kadar
Yine Eylül
Yine sonbahar
Biliyorum
Eylülde ölür aşklar
Ya da Eylülde yeniden başlar
Aşk dediğin , aşk değilse eğer
tende ısınır bedende yavaşlar...

Biliyorum
Eylülde ölür aşklar
Ya da eylülde yeniden başlar
Aşk dediğin aşksa eğer
yavaşlayan bedenden şeytanı taşlar...

Nereye kadar diyorum nereye kadar bu yıkılışlar ?

Yüreğimin Eylülü öldü
Yağmurum yetmez artık toprağıma
Çünkü ;
Aşk Mecnun ‘un gözlerinden yağdı yar
Ve çöle düştü her bir damlası
İlahi bir ateşin vuslatıyla yandı yar

Nereye kadar diyorum nereye kadar bu ağlayışlar, bu kayboluşlar?

Her kayboluş kendinden başlar
Ve biliyorum
Sen’de son bulur yok oluşlar

Yüreğimin eylülü öldü
Affet ...Affet beni ne olur
Günahsız kıl ,günahlarım kadar
Yıkıldığım yerden doğrulayım YÂR...
​