AŞK ve GÜL
dururken aklıma geldi işte..
anlamsızca AŞK ve GÜL arasında bir ilişki kurdum...
dedim ki; GÜL, dalında güzeldir ve biri gelir onu koparır...
gül en başta canlıdır.. tazedir.. ve güzel..
gün geçtikçe rengi gitmeye başlar önce..
sonra solmaya...
gün geçtikçe daha çok solmaya başlar..
ve..
kurumaya yön tutar..
elinden geleni yaparsın kurumaması için..
çünkü sen koparmışsındır onu dalından..
ama gül solar sonrada kurur..
kurur ve yapraklarını döker..
gül yine de güldür...
gül olma yetisini kaybeder mi?
sen ona bakarsın hala seversin onu..
dökülen yapraklarını saklarsın..
koklayarak.. öperek...
ve bir gün..
gül senin sadece hatıralarında kalır..
ve evet AŞK da böyledir işte olduğu yerden sen çıkarırsın
solar.. kurur.. dökülür.. yok olur.. ama AŞK olma yetisin kaybetmez..
ve.. sen onu hep hatırlarsın...
Son düzenleme:
