Sessizce
Boşalıyor gözyaşlarım
Sır oluyor halime yar olan firkatin,
Hasretinle dağlanır bağrım
Feryadım niyedir ey vicdanım,
Nasip olmayan için niye böyle perişanım
Artık duyulmaz oldu figanım,
Boynumu büktürdü takatsizleşen umutlarım
Ruhum
Nurdan ardır, anlarım
Kalıbımla değil, kalbimle
Kelam etmek zorundayım, muhtacım
Yoksa yeşermeyecektir göçüp giden umutlarım,
Sabrın içinde tarumarım
Kâh halime yanarım,
Kâh aklımla davalıyım,
Aczi yet içinde neden avarayım
Nefsimi
Neden suçlayamam
Ah u zarıyla bir yol alamam,
Ne derlere sığınıp yakaramam
İdrakimi niçin ihmale alamam,
Hesabın hangi anında umutla buluşamam
İradem için hayıflanamam,
Yetkiyi veren için sessiz kalarak hiç unutamam
Aklım
Ve vicdanımla canım
Yaratan hak, en makbul bir şekilde
Yaratmış nasıl utanırım
Uzaklaşmak için bahaneler ararım,
Kendi yararıma olmayanlara sığınırım·
Bu kadar akılsız mıyım, ?
Heveslerim için kurban mı olmalıyım, sualle yanarım
Aşk,
Halin demidir inanırım
Kalbin en müstesna şiarıdır
Yadsıyamam, ari kalamam
Ruhumdan ilzam olan hakikatleri
Yok, sayamam, Araf için umut taşıyamam
Vecdimin mecalsizliği, nefsimin kabir hali,
İrade-i zafiyetlerimi yok sayamam
İlimsiz
Sırat olmaz kanarım
Fikirsiz insan bulunmaz diye de
Her canı dikkate alırım
Zan ve asabiyetlerden çok bıkkınım,
Hesabını göremeyenlerden sakınırım
Muhabbet için bahane aramam arlanırım,
Kalbimin sahibine nasıl anlatırım
Sana kimse
Hasım değil bilesin
Hısım olan o canları ziyaret
Etmeyi de ihmal etmeyesin
Farz olanlarda kalasın, sünnete
Teslim olmayı da sakın nafile sanmayasın
Rahmetin sebebinde uyanasın,
Ruhun ve kalbinle dikkate alınan yaşayansın
İraden,
Aklınla hemhal olmalı
İçinde ne kadar zafiyet varsa
Tez zamandan kalbinden arınmalı
Ruhun özgür bulunmalı, nefsin esirin olmalı,
Vicdanın icraatınla coşmalı
An ve içinde sırlaşan can aşkın didarında
esfelesafilin adına hiç anılmamalı
Mustafa CİLASUN
