Ne söylense azdır
Rahmete gark olmuş, hilkatiyle bunu sunmuş nazdır
Sevdası hiçvbir yürekte solmaz, hazan olmak için çalışmazülvi nidadır
Yavrusu uğruna canını feda edecek başka kim vardır, sabıriçinde yol alan ihsandır
Ne kadar fıtrı olsa
Bir nisa olarak yaratılan bulunsa, en yüce sevdadır
Ruhun çiçekleri, kalbin göz bebekleri, aklın rehberi,vuslatın habercisidir
Her halinde hak ve hakikatin izleri vardır, gözyaşları kadarak ve en müşfik pınardır
Ne vakit annemi ansam
Yüreğimde ki bizarlığı unutup, Rabbime el açsam
Kalbime umut aşılayan eşşiz muhabbetin hakkını teslim ederekyaşasam
Vicdanım sızlamaz, yadıyla bana refakat eden burukluk içimiacıtmaz, gamı bıraksam
Annem çok mahzun bir nefesti
Her halinde gariplik gözlenirdi, hen garip ve hemde yetimdi
Kimsesizlerin sesi olmak için çırpınan bir azimdi, fedaolmak için dur durak bilmezdi
Ne zaman bir sual etsem, gözlerine bakarak meramını anlasamsevinmesine çare olarak yeterdi
Şimdi ablalarım var
Ve hatta kerimelerim olsa dahi ne yazar
Annem sevinç ve hüznüyle, umut ve hicranıyla vakt-i saatineerişti kim bakar
İnsan için ömürlük olan, her iki dünyasını bağlayan, sevgive şefkatten başka derdi olmayan, feda olmak adına yarışan anneye içim yanar (Tüm annelerin böylesi anılan günde,gönülleri sürur ve huzurla dolsun temennisiyle..)
Mustafa CİLASUN
