Gül 34
Usta
Adı “HÜZÜN” olsun bu gerçeğin.
Ayrılığın tekil sızısını hissetmenin
Ve senden sonraki yaşantımın,
Adı “HÜZÜN” olsun!
Öteki renklerini aldığın,
Tek mevsimlik dünyamın,
Ve senden bana kalanların,
Rotasız başlayan yolculuğumun,
Her limanda yüzleştiğim sensizliğin,
Adı “HÜZÜN” olsun!
Bir türlü gelmeyen geleceklerin,
Bir yarısı sende kalan geçmişin,
Ve her gün biraz daha kaybolan iyimserliğimin,
Adı “HÜZÜN” olsun!
Gittikçe tuhaflaşan tavırlarımın,
Azalan ideallerimin,
Alışkanlık haline gelen sıradanlıkların
Birbirine benzeyen her günün
Adı “HÜZÜN” olsun!
Aklımda kalan şarkı sözlerinin,
Anılarını sakladığım kirli odamın,
Yağan yağmurun,
Cama dayanmış soluk yüzümün,
İçimde ağlayan “ÇOCUĞUN,
Adı “HÜZÜN” olsun!
Artık gelmeyeceğine olan inancımın,
Eksik yüreğimin, göremediğim renklerin,
Sensizliğin, yarım kalmışlığın,
Adı “HÜZÜN” olsun!
Değişmeyen şeylerin,
Aynı filmin tekrarına benzeyen rüyaların,
Sadakatini elden bırakamayan gönlümün,
İçimdeki yalnız şairin, bu yaşantının,
Ve bu şiirin adı “HÜZÜN” olsun!
Şemsettin Kaya
” İnsanlar tükenir kelebeğim …
Sararmış çınar yaprakları gibi dökülürler ağaçlardan tek tek.
İnsanlar koca adamlar gibi konuşan küçük çocuklardır aslında
gözlerine okyanus doldururlar, ceplerine gökyüzü.
İnsanlar kafalarındaki kurtlar tarafından sinsice kemirilirler.”
“İnsanlar en çok kendi soruları tarafından vurulurlar …”
Kendime biriktirdiğim nefeslerim yok benim…
Doğarken mi başladı benim son yolculuğum
Ondan mı öyle geçti o garip çocukluğum
Masallarla düşlerle beni hep aldattılar
Yaşadığım; en büyük yalandı biliyorum
Boşluğu kucaklardım uzatsam ellerimi
Düşsem diye beklerdi pusuda bir uçurum
Kol gezerdi çevremde acılar ölüm gibi
Ben ondan böyle kaldım, ondan karardı ruhum
Yağmur mu yağmazdı ne, tarlalar mı çoraktı
Neden hiç yeşermedi serptiğim onca tohum
Şimdi ölen bir şey var içimde azar azar
Ha söndü ha sönecek yıllar önce yanan mum
“Susmayın biliyorum, ben bir yalan dünyadaGürültülü yaşadım, sessizce ölüyorum”… …. ….!!!—alıntı—
Çocukken güneş olmak isterdim..
Sonra anladım ki
En iyisi çocuk olmak..
Çünkü güneşten sıcaktı kalbim!
Büyüdüm derken..
Yaşam denen ayazda üşüdüm!!
Sogudu buza döndü kalbim..
Ne güneş olabildim..
Ne çocuk kalabildim…..
Her şeyden biraz yaşadım
her şeyden biraz
vefayı da
sefayıda
biraz gördüm
alındıkça elimden mutluluklarım
duvarlarımı daha kalın ördüm
ne zaman biraz tebessüm etsemdışımda yaşadım….içimde öldüm.
Hazan
Beyin ölümü gerçekleşti umutlarımın,
Cenaze hazırlığı başlasın artık,
Yaşadığı gibi gömün onları kör bir kuyuya,
Toprağı bol olsun dikkat edin ışık sızmasın içeri,
Kaybetmişken her şeyi yeniden umutlanmak dokunur gururuma„
Kimsenin haberi olmasın, gerek yok ağıtlara,
Helal ederken hakkınızı„
İçiniz rahat olsun,
Umutlarımın yeniden yeşermesi için her yol denenmiştir.
Her birinin bedeli tarafımca ödenmiştir…
Annem çok sevmelerin kadınıydı..
Daldaki kirazları,
Yazmasındaki oyaları,
Fistanındaki çiçekleri,
Asmadaki üzümleri,
Evin kedisini,
Sokağın delisini..
Babamın gömleğini..
Beni, bizi, mahalleyi..
Bildiğim herşeyi severdi..
Bana da sevmeyi öğretti..
Öyle az buz değil “çok sev” derdi..
Annem gibiyim artık..
Az sevme bilmiyorum ben..
“Çok sevdiğimdendir
bu kadar incinmem..”
Ah annecim..
Senin sütün ak, yüreğin pak..
Ama inan şimdilerde;
senin bildiğin gibi değil hayat..!
T.Tuğba Baş
Ben iyiyim merak etme.
Artık sana adınla bile seslenmiyorum,
Çünkü adın acılardan damıtılan en saf hüzünleri çağrıştırıyor içime.
Ama sen sakın beni merak etme.
Sorma nasılım diye.
İyi değilim desem kaç yazar?
Ben iyiyim merak etme.
Çocuk değilim..
Düştüysem emin ol kalkarım, kalmam yerde!Ömer Köroğlu
Yorgunluklarım geri döndü yıllık izinlerinden
Ege’nin sularında ateş yaktık, kafa çekiyoruz
kimler yok ki;
bir vapur telaşında kaybedilen heyecanlar,
üzerime yapışan kırgınlıklar,
verilen ama unutulan sözler,
cevapsız sorularhayır!
Söylemeyin bu şarkıyı
özlendiğim günleri hatırlıyorum,
ağlıyorum…..
