17 Aralık 1273 - Hz. Mevlana' nın Ölümü
"Mesnevi yazılıp bitmişti lakin, Mevlana son derece tükenmişti. Yaşlanmıştı ve özellikle karaciğerinden rahatsızdı. Dönemin doktorları onun hastalığına tam bir teşhis koyamamışlardı. Mevlana devamlı yüksek ateşten şikayet ediyordu. Şeyh Sadreddin'in onu ziyaret edip sağlık dileklerini belirtince "Mevlana" ona "Sağlık senin olsun, deriden yapılmış bir gömlek seveni sevilenden ayırır. Onun ışık ile birleşmesini istemiyormusun?" deyip ölümü özlediğini belirten bir şiir okudu. Günden güne hastalığı ilerleyen Mevlana 1273 yılı 16-17 Aralık ayı gecesinde gözlerini bu dünyaya kapadı. Konya halkının hepsi, büyük devlet ricali, Hıristiyanlar ve Yahudiler onun cenaze merasimine katıldılar.
Mevlana'nın öldüğü gece her yıl "Şeb-i Arus", "Zifaf Gecesi" olarak merasimlerle anılır. Yeryüzünün dört köşesinden Konya'ya akın eden insanların bir tek amacı vardır: onun felsefesinde, insanlığa olan sevgisinde ve iyimserliğinde birleşmek.
Yaşamını ''HAMDIM, PİŞTİM, YANDIM '' sözleriyle özetleyen MEVLANA ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyor. Öldüğü zaman sevdiğine, yani yaradanına kavuştuğu için, ölüm gününü düğün günü veya gelin gecesi anlamında '' Şeb-i Arus'' diyordu. Dostlarına ölümünün ardından üzülmemelerini vasiyet ediyordu.
Onun düşüncesinde ve fikirlerinde ölüm hiçbir zaman yokluk olarak kabul edilmemektedir. ''Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız, bizim mezarımız ariflerin gönüllerindedir .'' diyerek gönüllerdeki ölümsüzlüğe dikkat çekmiştir.
"Mesnevi yazılıp bitmişti lakin, Mevlana son derece tükenmişti. Yaşlanmıştı ve özellikle karaciğerinden rahatsızdı. Dönemin doktorları onun hastalığına tam bir teşhis koyamamışlardı. Mevlana devamlı yüksek ateşten şikayet ediyordu. Şeyh Sadreddin'in onu ziyaret edip sağlık dileklerini belirtince "Mevlana" ona "Sağlık senin olsun, deriden yapılmış bir gömlek seveni sevilenden ayırır. Onun ışık ile birleşmesini istemiyormusun?" deyip ölümü özlediğini belirten bir şiir okudu. Günden güne hastalığı ilerleyen Mevlana 1273 yılı 16-17 Aralık ayı gecesinde gözlerini bu dünyaya kapadı. Konya halkının hepsi, büyük devlet ricali, Hıristiyanlar ve Yahudiler onun cenaze merasimine katıldılar.
Mevlana'nın öldüğü gece her yıl "Şeb-i Arus", "Zifaf Gecesi" olarak merasimlerle anılır. Yeryüzünün dört köşesinden Konya'ya akın eden insanların bir tek amacı vardır: onun felsefesinde, insanlığa olan sevgisinde ve iyimserliğinde birleşmek.
Yaşamını ''HAMDIM, PİŞTİM, YANDIM '' sözleriyle özetleyen MEVLANA ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyor. Öldüğü zaman sevdiğine, yani yaradanına kavuştuğu için, ölüm gününü düğün günü veya gelin gecesi anlamında '' Şeb-i Arus'' diyordu. Dostlarına ölümünün ardından üzülmemelerini vasiyet ediyordu.
Onun düşüncesinde ve fikirlerinde ölüm hiçbir zaman yokluk olarak kabul edilmemektedir. ''Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız, bizim mezarımız ariflerin gönüllerindedir .'' diyerek gönüllerdeki ölümsüzlüğe dikkat çekmiştir.
