İnsan birini çok severken, ona saygı duyarken, birden ondan soğuyabilir ve bir o kadar da mesafeli olabilirmiş.
Sessiz kalabilirmiş yanında. Yapabilirmiş bunu. O espri yapınca duymazdan gelebilirmiş.
O çok sevdiğim ve saydığım insan bana bağırarak belki de hayatının hatasını yaptı.
Neyse ki sonuç güzel, uyuyan beni uykudan uyandırdı!
Yalandan gülmek, konuşmak, yalandan hep artık. Öyle boş geliyo ki bazen... Mesleğimden bile soğuyorum.
İki yüzlü tavırlardan, bir insanın hayatı ile oynanmasından, kendi egosu için başkalarını üzmelerinden bıktım insanların.
Fazla söze lüzum yok bugünlerde...
HER ŞEY ZATEN GÖZLER ÖNÜNDE...