Forumlar
Yeni Mesajlar
CerezExtra
EĞLENCE ↓
Şans Kurabiyesi
Renk Falınız
ÇerezRADYO
Sevgiliye Özel
ÇerezDERGİ
Hızlı Okuma Testleri
Pratik Çözümler
Yeniler
Yeni Mesajlar
Yeni ürünler
Yeni kaynaklar
Son Aktiviteler
İndir
En son incelemeler
Dükkan
Giriş
Kayıt
Yeniler
Yeni Mesajlar
Menu
Giriş
Kayıt
Uygulamayı yükle
Yükle
Forumlar
Edebiyat / Kültür / Sanat
Kim Kimdir ? - Biyografiler
Yazar / Şair
İclal Aydın ( d. 14 Eylül 1971 - )
JavaScript devre dışı bırakıldı. Daha iyi bir deneyim için, devam etmeden önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Konuya cevap yaz
Mesaj
<blockquote data-quote="MeRciMeK" data-source="post: 283599" data-attributes="member: 25315"><p style="text-align: center"><span style="color: gray"><strong>Ayrılık olmasaydı...</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Nasıl teselli edeceğimi bilemediğim bir durum... Bir teselli beklediği de yok gibi duruyor. Sanki çok güçlü gibi, sanki bu sorunu bir şekilde alt edebilirmiş gibi...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Oysa derdi büyük. Sevdiği adam çok ağır bir hastalıkla mücadele ediyor. Doktorlar net konuşuyor. Oyalamıyorlar. Yapabileceklerimiz bunlar, en iyi ihtimaller şunlar diyorlar. Arkadaşımız dinliyor ve yapabileceğinin en iyisini yapmaya gayret ediyor. İş hayatını sürdürüyor, kendini yerden yere atmıyor, kendisine acımıyor... Ya da biz öyle görüyoruz, kapısını kapadığında neler oluyor bilmiyoruz.</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Öyle ya en kolayı bu olurdu... Böyle bir durumda hasta yakınlarının kendini bırakmasına alışık bizim zihnimiz. Ezber edilmiş tepkilerimiz böyle durumlar için hazır duruyor. Bizim hazır kalıp tesellimize göre Aaa kendini bırakma diyeceğiz, yapma ama onu da üzme diyeceğiz... Ama söyleyebileceklerimizi bize fırsat bırakmadan zaten bütün gücüyle uyguluyor...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Doktorların verdiği süreleri aşabilir belki, ne dersiniz diye soruyor...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Hep bir ağızdan tabii tabii diye bağrışıyoruz... </span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Sessizlik...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">***</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Kapı açılıyor, sekreteri bir kağıt uzatıyor. Müşterilerimizden F. hanımın cenaze töreni yarın öğle Teşvikiye Camii'nde yapılacakmış diyor. Şaşkınlıkla elindeki sarı not kâğıdına bakakalıyor...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Geçen hafta arayıp not bırakmıştı ve ben yoğunluktan dönememiştim: Bu sabah fark ettim ki bana geçen yıl hediye ettiği orkide çiçek açmış, evden çıkarken onu arayayım diye düşünmüştüm... Orkide çiçek açmıştı ama... Ölmüş mü? diye mırıldanıyor...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">İşte yine ne diyeceğimizi bilemiyoruz. Kızgınlıkla sekreterine bakıyoruz. Sanki böyle bir günde, böyle bir anda verdiği haberin sorumlusu oymuş gibi... Sekreteri hemen odadan çıkıp kapıyı kapatıyor... Odadaki sessizlik büyüyor, büyüyor, büyüyor...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">İçinde nasıl bir kasırga var acaba, bize bakmıyor hiç, anlayamıyoruz...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Ölüm ne ani, ne erken diyor gözünü kağıttan ayırmadan...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">***</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Büyük ihtimalle bizi gönderip, işlerini bitirecek ve evine dönecek koşar adımlarla. Yemek yedirmeye çalışacak sevdiğine, ağrısını dindirmek için ilaçlar verecek, üzerini örtecek... </span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Zamandan zaman çalmak için uğraşacak. Dua edecek, bir mucize dileyecek... Ağlayacak muhtemelen kimseye göstermeden... Olup biteni anlamaya çalışacak...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Ve onları her ziyaretimizde yanlarında ne söyleyeceğimizi bilemeden otururken aklımızdan geçenleri kovalayacağız. Çünkü o hastane odasından çıkınca gitmeyi planladığımız öğle yemeğinden, marketten alınması gereken diş macununu, kulüp üyeliklerimizin bitiş tarihini düşünmekten, tatil planı yapıyor olmaktan, kriz sıkıntımızdan, seçim telaşımızdan utanacağız. Sandalyede oturan o büyük acının karşısında küçük gündelik saçmalıklarımız bizi oyalarken o mutlak son bize hiç uğramayacakmış gibi kovalayacağız korkuyu aklımızdan...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">***</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Ziyaretimizi sonlandırıp yola koyulduğumuzda Doğru söylüyor aslında dedim. Ölüm ani ve erken. Evini yaptırırken ustalarla, sıvacılarla girdiğin kavga, derdini anlamayan tamircilerle, belediyecilerle yaşadığın uzun tartışmalar, göz gözü görmez bir şehir çöpü yaratıp insanı çıldırtan seçim bayrakları, utanmadan ayağının dibine tükürenler, küfür edenler, her an patlamaya hazır şoförler, insanı bezdiren vur patlasın çal oynasın yemek programları, şikâyet ettiğin gazete manşetleri, hormonlu domatesler, adamın beynini yerinden oynatan doğalgaz pompalı apartman aidatları... Hepsi aslında nasıl da hayatın ta kendisi, nasıl oyalıyor bizi... Kim daha önce gidecek belli değil ama şu anda eminim içinden hayat geçen bu problemleri tercih ederdi... </span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Arabadaki arkadaşlarım gözlerini yola dikmiş beni dinliyorlardı... </span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Biri dua etti. Öbürü YASAK KELİME dedi. Diğeri sen bunu yarın yazarsın diye ekledi...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Sonra üçü birden yaz dediler... Yaz ki hayat bitmesin... Yaz ki onun yanında olduğumuzu bilsin. Vazgeçmesin, küsmesin, bırakmasın hayatın eteğini. Mucizelere inansın. Güzel şeyler çağırsın... </span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">Yazarım dedim. Yazdım ki hayat bitmesin...</span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray"></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: gray">İclal Aydın</span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="MeRciMeK, post: 283599, member: 25315"] [CENTER][COLOR="gray"][B]Ayrılık olmasaydı...[/B] Nasıl teselli edeceğimi bilemediğim bir durum... Bir teselli beklediği de yok gibi duruyor. Sanki çok güçlü gibi, sanki bu sorunu bir şekilde alt edebilirmiş gibi... Oysa derdi büyük. Sevdiği adam çok ağır bir hastalıkla mücadele ediyor. Doktorlar net konuşuyor. Oyalamıyorlar. Yapabileceklerimiz bunlar, en iyi ihtimaller şunlar diyorlar. Arkadaşımız dinliyor ve yapabileceğinin en iyisini yapmaya gayret ediyor. İş hayatını sürdürüyor, kendini yerden yere atmıyor, kendisine acımıyor... Ya da biz öyle görüyoruz, kapısını kapadığında neler oluyor bilmiyoruz. Öyle ya en kolayı bu olurdu... Böyle bir durumda hasta yakınlarının kendini bırakmasına alışık bizim zihnimiz. Ezber edilmiş tepkilerimiz böyle durumlar için hazır duruyor. Bizim hazır kalıp tesellimize göre Aaa kendini bırakma diyeceğiz, yapma ama onu da üzme diyeceğiz... Ama söyleyebileceklerimizi bize fırsat bırakmadan zaten bütün gücüyle uyguluyor... Doktorların verdiği süreleri aşabilir belki, ne dersiniz diye soruyor... Hep bir ağızdan tabii tabii diye bağrışıyoruz... Sessizlik... *** Kapı açılıyor, sekreteri bir kağıt uzatıyor. Müşterilerimizden F. hanımın cenaze töreni yarın öğle Teşvikiye Camii'nde yapılacakmış diyor. Şaşkınlıkla elindeki sarı not kâğıdına bakakalıyor... Geçen hafta arayıp not bırakmıştı ve ben yoğunluktan dönememiştim: Bu sabah fark ettim ki bana geçen yıl hediye ettiği orkide çiçek açmış, evden çıkarken onu arayayım diye düşünmüştüm... Orkide çiçek açmıştı ama... Ölmüş mü? diye mırıldanıyor... İşte yine ne diyeceğimizi bilemiyoruz. Kızgınlıkla sekreterine bakıyoruz. Sanki böyle bir günde, böyle bir anda verdiği haberin sorumlusu oymuş gibi... Sekreteri hemen odadan çıkıp kapıyı kapatıyor... Odadaki sessizlik büyüyor, büyüyor, büyüyor... İçinde nasıl bir kasırga var acaba, bize bakmıyor hiç, anlayamıyoruz... Ölüm ne ani, ne erken diyor gözünü kağıttan ayırmadan... *** Büyük ihtimalle bizi gönderip, işlerini bitirecek ve evine dönecek koşar adımlarla. Yemek yedirmeye çalışacak sevdiğine, ağrısını dindirmek için ilaçlar verecek, üzerini örtecek... Zamandan zaman çalmak için uğraşacak. Dua edecek, bir mucize dileyecek... Ağlayacak muhtemelen kimseye göstermeden... Olup biteni anlamaya çalışacak... Ve onları her ziyaretimizde yanlarında ne söyleyeceğimizi bilemeden otururken aklımızdan geçenleri kovalayacağız. Çünkü o hastane odasından çıkınca gitmeyi planladığımız öğle yemeğinden, marketten alınması gereken diş macununu, kulüp üyeliklerimizin bitiş tarihini düşünmekten, tatil planı yapıyor olmaktan, kriz sıkıntımızdan, seçim telaşımızdan utanacağız. Sandalyede oturan o büyük acının karşısında küçük gündelik saçmalıklarımız bizi oyalarken o mutlak son bize hiç uğramayacakmış gibi kovalayacağız korkuyu aklımızdan... *** Ziyaretimizi sonlandırıp yola koyulduğumuzda Doğru söylüyor aslında dedim. Ölüm ani ve erken. Evini yaptırırken ustalarla, sıvacılarla girdiğin kavga, derdini anlamayan tamircilerle, belediyecilerle yaşadığın uzun tartışmalar, göz gözü görmez bir şehir çöpü yaratıp insanı çıldırtan seçim bayrakları, utanmadan ayağının dibine tükürenler, küfür edenler, her an patlamaya hazır şoförler, insanı bezdiren vur patlasın çal oynasın yemek programları, şikâyet ettiğin gazete manşetleri, hormonlu domatesler, adamın beynini yerinden oynatan doğalgaz pompalı apartman aidatları... Hepsi aslında nasıl da hayatın ta kendisi, nasıl oyalıyor bizi... Kim daha önce gidecek belli değil ama şu anda eminim içinden hayat geçen bu problemleri tercih ederdi... Arabadaki arkadaşlarım gözlerini yola dikmiş beni dinliyorlardı... Biri dua etti. Öbürü YASAK KELİME dedi. Diğeri sen bunu yarın yazarsın diye ekledi... Sonra üçü birden yaz dediler... Yaz ki hayat bitmesin... Yaz ki onun yanında olduğumuzu bilsin. Vazgeçmesin, küsmesin, bırakmasın hayatın eteğini. Mucizelere inansın. Güzel şeyler çağırsın... Yazarım dedim. Yazdım ki hayat bitmesin... İclal Aydın[/COLOR][/CENTER] [/QUOTE]
Alıntıları ekle...
İsim
Spam kontrolü
Atatürk'ün doğduğu şehir?
Cevapla
Forumlar
Edebiyat / Kültür / Sanat
Kim Kimdir ? - Biyografiler
Yazar / Şair
İclal Aydın ( d. 14 Eylül 1971 - )
Top